این همان “خوکدانی” نیست که لنین میگفت
پانل مرکز مطالعات و بررسی تلویزیون “روداو”
تجمع احزاب رژیم چنج برای تحریم مضحکه انتخابات رژیم اسلامی به ابتکار تلویزیون “روداو”، رسانه حزب دمکرات کردستان عراق “بارزانی”. در آستانه مضحکه انتخابات در ایران، تلویزیون مذکور جهت تسهیل این نوع از تحریم مضحکه رژیم با شرکت ۶ حزب کردی این برنامه را تدارک و تریبون و رسانه در اختیارشان گذاشته است. در این نشست به تاریخ انتخابات رژیم و درصد مشارکت در شهرهای کردستان و همچنین سیاست احزاب کردی در قبال انتخابات در هر دوره ای از نگاه به قول خودشان دمکراسی از جانب لابی های بارزانی و اسلامیهای کردستان عراق که حامل پیام “اصلاحات” هستند، اشاره شد.
وضعیت ژیوپلیتیک اپوزسیون کرد ایران
سخنران در ادامه به وضعیت ژیوپلیتیک احزاب کرد اشاره کرد که با وضعیت سایر احزاب کرد در کشورهای دیگر در منطقه یک فرق اساسی دارد و ان اینکه احزاب کرد ایران از نگاه ایشان، اگر در زمان صدام از حمایت این کشور برای خود استفاده میکرد اما اکنون این را از دست داده اما سخنران پنهان نمیکند که احزاب دیگر از جمله در عراق و ترکیه چگونه از حمایت ایران و سوریه و عراق برای پیشبرد سیاستشان استفاده کرده اند. از این نگاه و از نظر سخنران تنها حامی ژیوپلیتیک احزاب کردی در ایران تنها “حکومت اقلیم کردستان” است و اگر احزاب کردی در ایران این حمایت را از دست بدهند به هیچ وجه نمیتوانند رشد کرده و “مبارزاتشان” به سرانجام نخواهد رسید. برای نمونه سخنران اشاره به “جنبش کرد” در منطقه دارد که اگر این جنبش در ترکیه از حمایت سوریه برخوردار نبود رشد نمیکرد و بقیه هم همینطور.
عبدالله مهتدی در این نشست آشکارا در مورد مضحکه موسوم به انتخابات شورای شهر گفت که این بخش از انتخابات را تحریم نمیکنند و همچنین عضو رهبری حزب دمکرات کردستان هم همان ادعا را قبلا گفته بود.
“ابوبکر” به نمایندگی اسلامیهای کردستان عراق باارائه یک تحلیل کوتاه از وضعیت سیاسی ایران که گویا تضادی که رژیم با آن دست به گریبان است تضاد بین رژیم و “مردم” نیست بلکه تضاد جناحهای رژیم است، نشان داد که کاملا در چهارچوب بخشی از رژیم اسلامی و معطوف به “گفتمان اصلاح طلبان و جنبش سبز و اصولگرا” بمثابه نماینده بخشهایی از رژیم اسلامی سعی در جلب کردن رهبران اپوزسیون ایران به این گفتمان بود. لازم به توضیح نیست که چنین نگاهی نهایتا به دنبال راه حل در همان چهارچوب است و به وجود بحران حکومتی رژیم و عدم مشروعیت رژیم اسلامی از جانب اکثریت جامعه اساسا اعتقادی ندارد.
“غفور” نماینده دیگر این همایش از “اتحاد دمکراتیک کردستان بود” که آشکارا از تلاش عربستان سعودی و سایر کشورهای دیگر در تسلیح و آماده سازی جریانات موسوم به “الاحواز” صحبت کرد و به این نکته اشاره کرد که کشورهای عربی در تمام نشستهایشان که ایشان در جلسات “لاهه هلند” و “دانمارک” مشارکت کرده بر این نکته پافشاری کرده اند که جنگ را “بخوانید آشوب” به داخل مرزهای ایران میکشانند. لازم به ذکر است که ایشان با عبدالله مهاجرانی در تهران و در کنگره موسوم به زبان کردی هم شرکت کرده و تعلق خاطر و لابیگری با بخشی از رژیم و ازجمله با جناب “مهندس ادب” استاندار و تاجرمواد مخدر پیشین سنندج را نیز پنهان نکرد. ایشان با تجربیاتی از زمان لابیگریش با بخشی از رژیم به این نتیجه رسیده که باید اینبار در باد ترامپ و کشورهای عربی بخوابند.مصطفی هجری در این نشست دوباره ماهیت جریانش را به نمایش گذاشت که “ما” نمیتوانیم رژیم را سرنگون کنیم مگر در همکاری با یک قدرت که در آن صورت رژیم اسلامی درمقابل این قدرت سرنگون خواهد شد.
ترجمه فشرده این نشست تنها برای کسانی است که به زبان کردی مسلط نیستند. اما نتیجه گیری از این نشست از زاویه ای دیگر که میتواند منشاء یک بحث جدی از جانب کمونیستها و قطب آزادیخواه و برابری طلب جامعه باشد، از نظر من در کلی ترین سطح به این صورت است.
احزاب قومپرست
احزاب قومپرست و فدرالیست که بخشا در این نشست هم آن را پنهان نکردند و کماکان با وجود بایکوت مضحکه انتخابات ریاست جمهوری اسلامی اما گفتند که با انتخابات “شورای شهر و روستا” همسو هستند در ایجاد یک جبهه کردی برای به بازی گرفته شدن از جانب امریکا و پیشبرد سناریوی جنگ نیابتی در این دوره با هم متفق القول بودند. اینها در این نشست ثابت کردند که جریاناتی انقلابی نیستند اما نه به این خاطر که ظاهرا و با اقرار زبانی مخالف انقلاب مردم ایران علیه رژیم اسلامی باشند بلکه اساسا به این خاطر که برای هر تغییری نگاهشان یا به داخل دستجات و باندهای داخل رژیم یا به بخشی از هیئت حاکمه آمریکا دوخته شده و هر نوع تغییری را از بالای سر جامعه دنبال میکنند. این دست احزاب که نمایندگان جنگ و آشوب در فردای هر تحولی در ایران هستند در صورت به وقوع پیوستند شرایط انقلاب و قیام در ایران اگر در جهت سمت گیری سیاسی آنها نباشد چوب لای چرخش خواهند کرد.
کومله –حزب کمونیست ایران
ابراهیم علیزاده در این نشست تحلیلا و اثباتا و البته با اغماض در نقطه مقابل آنها صحبت کرد هم در گفتار موافق دخالت خارجی نبود هم با کلیت جمهوری اسلامی و بایکوت همه جانبه رژیم موافق بود ولی چرا با این بحث و تحلیل در این نشست حضور داشت “من نمیدانم”، البته میدانم و سعی خواهم کرد کوتاه به این مورد اشاره کنم. مشکل کومله –حکا بحث خوب ارائه کردن نیست چون بقیه جریانات هم بر مبنای اینکه چه کسی بحثی خوب و علمی ارائه میدهد آنجا نبودند و این توانایی در ارائه بحث خوب نه ملاک چیزی بود و نه کسی گوش میداد که بحث چه کسی علمی است چون کلهم در توهم حمله ترامپ به ایران بودند و بقیه شرکت کنندگان مدام تجربه “موفق” کردستان عراق را به آنها یادآوری میکردند. برای این مسئله میشود به بحثهای بی پایه مهتدی و مصطفی هجری و مصطفی مولودی اشاره کرد که بعضا مخالف، هم بودند، یکی میگفت با تحریم هردو انتخابات موافق است ودیگری تنها موافق تحریم انتخابات رییس جمهوری بود و بس. تازه هرکدام با بحثهایی به شدت ابتدایی به این نتیجه رسیده بودند. در سطح تحلیل رژیم اسلامی و تحلیل انتخابات و جایگاه این مضحکه برای رژیم، ابراهیم علیزاده از همه آنها بهتر به بررسی این مضحکه نشست اما همانطور که گفتم مسئله به هیچ وجه این نیست و بحث ابراهیم علیزاده به شدت تحت الشعاع بحث رژیم چنج و سیاست خارجی ترامپ قرار گرفت. اما مسئله وجود نماینده حزب کمونیست ایران و کومله در چنین نشستی است. برای طولانی تر نشدن نوشته به صورت فشرده به چند نکته اشاره میکنم.
۱: کومله برای “حاکمیت مردم کردستان” یک برنامه دارد که حاکمیت و مشارکت در حاکمیت را از آن مردم کردستان میداند اما بقیه احزاب، حاکمیت را از آن احزاب خود و اعمال حاکمیت را ازبالای سرجامعه میخواهند، در این نشست سازمان ارتجاعی خبات را به شما تحمیل کردند، فکر نمیکنید در این تقسیم قدرت کل تاریخ این حزب را به حراج بگذارید؟
۲: این احزاب انقلابی نیستند که هیچ بلکه با هزارو یک دلیل علیه انقلاب مردم ایران هستند و دست روزگار آنها را در اپوزسیون قرار داده است، اما کومله تاکنون و در گفتار و ادعای نوشتاری واقرار زبانی و تاریخی یک حزب انقلابی بوده. نقطه مشترک سیاسی شما با اینها در چیست؟
۳: این احزاب با هر اختلافی که باهم دارند اما بر سر به بازی گرفته شدن از جانب غرب و کشورهای عربی که اکنون و دوباره به آن اعتراف میکنند، باهم متفق القول هستند و جمع شدنشان نه برای تحریم انتخابات رژیم اسلامی بلکه برای همگرایی و برای یک “جبهه کردی” و یک کاسه کردن آن و تحویل دادنش به هر کشوری که بخواهند آنها را در معادلات منطقه به بازی بگیرند، است، در این میان کومله چکار میکند.
۴: کومله ایها میگویند که هنوز هیچ طرح و پروژه ای از جانب امریکا برای سرنگونی رژیم از طریق لشکرکشی آمریکا در میان نیست، باید سوال کرد که اگر چنین است چرا آنها را به همین دلیل افشا و منزوی نمیکنید که هیچ بلکه با بحثهای علمی خودتان جلساتشان را پربار میکنید؟
۵: کومله ایها میگویند که جامعه به چپ چرخیده و این مخالفت وابراز نگرانی کمونیستها از سر تحلیل به راست چرخیدن جامعه است، اما باید سوال کرد اگر چنین است چرا مشغول تقویت به چپ چرخیدن جامعه نیستید و در میان این احزاب ملی واسلامی چکار میکنید. آیا فکر نمیکنید علی رغم بحث “خوب و علمی” این شمایید که عملا به توهم سیاست ترامپ تکیه داده اید، چون قاعدتا نه به زور نگرانی کمونیستها بلکه لااقل بحث “علمی” خودتان میبایست شما را به این نتیجه میرساند که جامعه به چپ چرخیده و باید راست جامعه که از نفس افتاده را بیشتر حاشیه ای و منزوی کرد.
موارد زیادی در همین راستا میشود اضافه کرد اما برای خوانند فیس بوک تا این اندازه کفایت میکند.
