راست ایران مرتبا خود را فرمت و بازسازی میکند. پروژه های مختلفی که با هیاهو آمدند و دود شدند و هوا رفتند، هر بار و کمابیش با همان ماتریال اجتماعی در اشکال جدیدی بازسازی میشوند. این فی النفسه ایرادی ندارد، بلکه نشان یک تلاش کمپ راست برای بدست دادن تصویری “آلترناتیو” برای جلب مقبولیت اجتماعی است. پروژه ققنوس رضا پهلوی که دیروز در آمریکا اعلام شد، ظاهرا هدفش اعلام یک “تینک تانک سنتر”، یک مرکز بررسی و تحقیق، در قبال مسائل مهمی است که جامعه ایران با آن مواجه می باشد. تصویری که بشکل کمدی به ادعای تبلیغاتی “ایران ژاپن میشود” رفسنجانی شبیه است. یک تلقی و نگرش سرمایه دارانه به مسائل و مشکلات موجود جامعه ایران. این جنبه ثانوی تر است.
از نظر سیاسی اما این پروژه مهمتر است، تصویری که راست میخواهد از خودش بدهد با آنچه که میخواد و میتواند بطور واقعی انجام دهد، خیلی فرق دارد. آقای رضا پهلوی میخواهد حول خودش میز سیاست را بچیند، مرزهای دقیق و روشنی با راه حلهای اردوی کارگری و کمونیسم بدست دهد، جایگاه دولت آتی و حاکمیت آتی و رابطه اش با دنیای معاصر را روشن کند، زمینه های حمایت از خود و پروژه اش را تامین کند. راست اساساً روی چهارچوب “غرب از ما حمایت میکند” میخواهد بسازد و جلو برود. راست میخواهد حمایت جهانی را دستمایه حمایت داخلی بکند. مابقی داستان است.
در مقابل، اردوی چپ و کمونیست و انقلابی باید روی بسیج و سازماندهی حمایت داخلی و راه حل ماکروی طبقاتی زوم کند. انزوای راست و شکست پروژه های آنها، اگر از یکسو به افشای اهداف زمینی و طبقاتی و ضد اجتماعی آن تمرکز دارد، از سوی دیگر و بسیار قویتر باید روی بسیج و قدرتمند کردن نیرویی باشد که حاضر نیست در پروسه سرنگونی و سمتگیری سیاسی جامعه به راه حل دست راستی قناعت کند. این جنگ پروژه ها و ویترین ها نیست، جنگ راه حلهای ماکروی اجتماعی و طبقاتی و به این اعتبار پاسخ متمایز بورژواها و کمونیست ها به مسائل حادی است که در دوره انقلابی به مسائل جامعه و سوالات کلیدی کشمکش طبقاتی بدل میشوند. کسی یا کسانی که این تفاوتها را در قلمرو سیاست درک نمی کنند، در بهترین حالت از فهم صورت مسئله عاجزند و در بدترین حالت پرچم تسلیم یا آتش بس را در مقابل راست برافراشته اند. یک “همه با هم” دیگر!
“ققنوس” رضا پهلوی، آتش تعصب ایرانیگری و ناسیونالیسم نیست که از خاکستر سر برون میکند، گرد و خاک خاکستر بیجان و متحجری است که قرار است با حمایت مالی و بمب افکن های آمریکا توی چشم مردم برود. “ققنوس”، که چه عرض کنم، در ایران امروز فریاد و انفجار سرخ، آن جنبش واقعی ضد کاپیتالیستی است که اینروزها در کوچه و خیابان و کارخانه از کمونیسم بعنوان راه نجات سخن میگوید. ققنوس رضا پهلوی از خودش فراتر نخواهد رفت. ققنوسی که میخواهد آخوند و دستگاه دین و پاسدار و دستگاه سرکوب را مرمت کند، جاده و برق و هوا و محیط زیست را پیشاپیش بگور سپرده است. ققنوس ایشان همان “خداوند نگهدار ایران باد” است.
