اخیرا نیروهای دست راستی یک طرح دیگر از آستین درآورده اند. حدود یک سال است که جریانات راست برای “مدیریت گذار مسالمت آمیز از جمهوری اسلامی” طرح پشت طرح علم می کنند. با تمام قوا می کوشند که جلوی یک انقلاب قریب الوقوع را سد کنند. از “گذار” سخن می گویند. از “انحلال” رژیم اسلامی حرف می زنند تا شاید مردم را از فکر انقلاب دور کنند. سازمان و حزب جدید می سازند و خود را برای جانشینی حکومت اسلامی آماده می کنند. با هیاهوی زیاد کوشیده اند رضا پهلوی را بعنوان یک آلترناتیو بخورد مردم بدهند. رضا پهلوی با کمک رژیم سابقی ها و اصلاح طلبان حکومتی سابق که به جرگه “گذار” پیوسته اند، چندین سازمان تشکیل داده است؛ کوشیده اند سمبل های ناسیونالیسم ایرانی را به مدد طلبند تا به خیال خود نامی “خوش آهنگ” برای سازمان شان بیابند و باین ترتیب شاید تصویری “لطیف” از خود در اذهان مردم بسازند. اما این طرح ها یکی پس از دیگری سریعا بایگانی می شود و طرحی جدید از آستین راست “رژیم چنجی” بیرون می آید. یکبار نوشتیم که فرشگرد و ققنوس که دردی از آنها دوا نکرد، شاید رستم دستان بدادشان برسد!
تاریخ مصرف هر یکی از این طرح ها یکی دو ماه بیشتر نیست. چرا؟ چون مردم به آنها توجهی ندارند؛ چون جامعۀ ایران قطبی تر و چپ تر از آنست که با ققنوس و فرشگرد و عکس گرفتن با پمپئو راهش را کج کند، یا شاید باید گفت “راست” کند و این نیروهای سر تا پا مرتجع امتحان پس داده را جدی بگیرد. در جامعه ای که طبقۀ کارگر این چنین وسیع و گسترده به میدان آمده است؛ سرمایه داری را هدف گرفته است؛ از تشکیل شوراها و کنترل شورایی و کارگری سخن می گوید اینها چگونه انتظار دارند که اولاد شاه سابق را که همین مردم از تخت سلطنت به زیر کشیدند و جنایتکاران همکار رژیم اسلامی را که تا همین یک سال پیش می کوشیدند مردم را با گفتمان “اصلاحات” سر کار بگذارند، بعنوان آلترناتیو بپذیرند. الحق و وانصافا که کار سختی در پیش دارند. با این همه امکانات و منابع و سرمایه ای که در اختیارشان است هنوز نتوانسته اند یک قدم به جلو بروند.
از طرح ققنوس یکی دوماه بیشتر نگذشته است که طرح “شورای راهبردی” علم شده است. شورا در گوش مردم خوش آهنگ است. شورا از آزادی و قدرتمندی مردم کارگر و زحمتکش سخن می گوید؛ یکبار چهل سال پیش در انقلاب ۵۷ کارگران دست بکار تشکیل شوراهایشان شدند که یکی دو سال طول نکشید که توسط رژیم سرکوب اسلامی تار و مار شد. بار دیگر بدنبال شکل گیری خیزش توده ای و عروج جنبش کارگری شوراها به یک واقعیت جدی در جامعه بدل شده است. مردم سیل زده در خوزستان نیز برای کمک به سیل زدگان شورا ساخته اند. بنابراین جریانات دست راستی نیز با زبلی خاصی لفظ شیرین شورا را برگزیده اند تا یک طرح ضد انقلابی را به مردم بیاندازند. طرح از این قرار است که گفته می شود به پیشنهاد “مردم” نام سیصد و خرده ای در یک لیست انتشار پیدا کرده است که قرار است اینها از میان خود به حدود پانزده نفر رای بدهند تا آنها در باصطلاح شورای راهبردی طرح گذار از جمهوری اسلامی را بریزند! ذهی خیال باطل! تاکنون این شورا از طرف مردم با هیچ استقبالی روبرو نشده است. هیاهو و تبلیغات رادیو تلویزیونی شان بی نتیجه مانده است.
هنوز هیچی نشده طرفداران رضا پهلوی صدایشان درآمده است که چرا رضا پهلوی را هم سطح و هم ردیف بقیه در یک لیست گذاشته اند؛ طراح این طرح را باین خاطر “مرتجع” نامیده اند. می گویند: “شاهزاده شخصیتی فرا جناحی دارد!” استدلال از این پوچ تر؟ اسامی چند شخصیت چپ و کمونیست و همچنین اسماعیل بخشی رهبر کارگری محبوب و رادیکال را هم برای خالی نبودن عریضه در این لیست قرار داده اند. ژست دموکرات گرفته اند. واقعا انسان از اینهمه بازی و ادا و اطفار به حیرت می افتد. از جمله نام مرا نیز در این لیست قرار داده اند. حزب کمونیست کارگری – حکمتیست طی اطلاعیه ای پوچ بودن و غیر اصولی بودن این کار را برملا کرد. باید گفت که این طرح نیز درد اینها را دوا نخواهد کرد. با این بامبول ها به جایی نمی رسند. مردم بجان آمده به میدان آمده اند تا سرنوشت شان را بدست خود بگیرند و اجازه نخواهند داد که نیروهای راست و مرتجع که در دو رژیم دمار از روزگارشان در آورده اند؛ فقر و فلاکت، نابرابری، اختناق و سرکوب، شکنجه و اعدام نصیب شان کرده اند یکبار دیگر بر سرنوشت شان حاکم شوند.
ما کلیه طرح ها و اقدامات جریانات راست را افشاء خواهیم کرد. هر نقطه سازشی که تلاش کنند در مقابل روند مبارزات مردم قرار دهند کنار خواهیم زد. اکثریت مردم زیر خط فقر زندگی می کنند و خواهان یک جامعه آزاد و برابر و مرفه هستند. جامعه از نظر طبقاتی کاملا قطبی است. طبقه کارگر بمیدان آمده و دارای رهبران و فعالینی رادیکال و به منافع خود آگاه است. جنبش شورایی دارد در جامعه پا می گیرد. جمهوری اسلامی تصور می کرد که با زندانی و شکنجه کردن اسماعیل بخشی و فعالین کارگری می تواند این موج را عقب بنشاند، اما کور خوانده است. جنبش وسیع امداد توده ای به سیل زدگان، همبستگی عمیق عمومی و تشکیل شوراها برای کمک به سیل زدگان یکبار دیگر ثابت کرد که این مردم را نمی توان به آسانی عقب نشاند و یا با توسل به این سمبل و آن سمبل ناسیونالیستی و با قدرت نمایی کنار پمپئو و حضور در کاخ سفید فریب شان داد. کارگران و مردم زحمتکش و آزادیخواه جریانات راست را بخوبی می شناسند. در عمل تجربه شان کرده اند. اینها باین امید بسته اند که نسل جدید از رژیم سابق و دو دهه اول حاکمیت رژیم اسلامی خاطرات دست اولی ندارد. به فراموشکاری تاریخی امید بسته اند. اما ما کمونیست ها تمام آن تاریخ را در مقابل چشمان جامعه قرار داده ایم. کمونیسم در جامعه ایران زنده و پوینده و محبوب است.
طرح “شورای راهبردی” نیز بزودی بایگانی خواهد شد. باید منتظر یک طرح جدید بود. بگذار جریانات دست راستی در دالان های وزارت امور خارجه آمریکا مشغول طراحی باشند. ما کمونیست های کارگری با تمام قوا خواهیم کوشید تا هر نوع طرح و سازش دست راستی را افشاء و خنثی کنیم و جامعه را بسوی یک انقلاب کارگری و ایجاد یک جامعه آزاد، برابر و مرفه رهنمون شویم.
