به همین سادگی، به همین راحتی؛ منتقدین بروید و نمانید! – سیروان قادری

پاسخی به رفیق اصغر کریمی
اصغر کریمی، از رهبری حزب کمونیست کارگری، در عکس العمل به اعتراض بسیارانی به اخراج علی جوادی، پاسخی نوشته و متاسفانه بار دیگر منتقدین را به خروج از این حزب دعوت کرده است.
رهبری کنونی ح.ک.ک دیوار بلند “اخراج منتقدین حزبی” را به مرور، کوتاه و امکان پذیریش را سهل تر کرد. زمانی بود (یادش بخیر) که نشان دادن در خروجی حزب به منتقدین، عملی ناشایست قلمداد میشد، اکنون این جمله را از زبان بالا تا پایین حزب، خطاب به منتقدین حزبی، و به صورت‌ مداوم می‌شنویم. این رفقا، خواسته یا ناخواسته در حال جا انداختن سنتی هستند که نقد را ممنوع میکند. واقعا این یک اتفاق نادر نه تنها در صفوف کمونیسم کارگری که در جنبش عمومی چپ در ایران است و متاسفانه حتی به نفع خود این حزب هم نخواهد بود.
اگر تا دیروز، کادرهایی از حزب ک.ک با لکنت زبان خواهان خروج منتقدین از این حزب بودند، امروز با زبانی دراز و لحنی حق به جانب فریاد میزنند: “اگر منتقد هستی، بفرما بیرون، اینجا جای نقد نیست، همین است که هست، حزب شاداب است، ما تشخیص میدهیم که چه کسی و چه زمانی و تا چه وقت می‌تواند نقد کند” . به همین سادگی، به همین راحتی! “هر کسی ناراضی است، پاسپورت بگیرد و برود”.
چطور ممکن است که به این راحتی و در اشکال علنی، منتقدین درون حزب را به استعفا و خروج از حزب دعوت کنید. باور کنید، سابق بر این، نشان دادن در خروجی به منتقدین حزبی، به سادگی اکنون نبود! قباحت داشت! لااقل من در چندین سال عضویت حزبی در این جنبش شاهد نبودم. اما رفیق اصغر و بخشی از رهبری و کادرهای حزب، آنقدر گفتند و تکرار کردند که اکنون و در کمال ناباوری، عادت مرسوم زبان و دهان غالب حزب شده، مقصر باب شدن این سنت “نقد ناپذیری” در حزب ک.ک شما هستید.
زمانی، چند وقت پیش، در دفتر سیاسی، تصمیم گرفتید سرور کاردار، عضو کمیته مرکزی حزب را اخراج کنید. بدون هیچ قرار و مدار حزبی، اینکار را انجام دادید، همان موقع متذکر شدم و استدلال کردم که این کار شما غیر قانونی و خلاف مصوبات حزبی در برخورد انضباطی با عضو کمیته مرکزی منتخب کنگره است. تازه و بعد از اخراج، یادتان افتاد که جای یک قرار خالی است و سریع یک قرار نوشتید و مصوبه کردید که دفتر سیاسی از این به بعد می‌تواند هر عضو کمیته مرکزی را، از عضویت معلق کند! تعدادی از جمله بخشی از دفتر سیاسی وقت، با این قرار مخالف بودند، اما زورشان نرسید، تصمیمتان را گرفته بودید. در صفحه داخلی حزب جدلی راه افتاد، آنجا نوشتم که این قرار، دارد راه را برای اخراج های آینده هموار می‌کند همینطور بود، همینطور شد و متاسفانه خواهد شد!
بسیاری امروز در داخل حزب ک.ک، هوار بلند کرده اند که منتقدین درون حزب، چرا به صورت علنی سیاستهای بخشی از رهبری را نقد میکنند؟ لازم است به این رفقا یادآوری کنم که بسته شدن صفحه داخلی حزب توسط بخشی از رهبری، عینا با همین توضیح بود که :”هر کسی نقدی دارد، به صورت علنی و رو به جامعه بیان کند، ما چیز پنهانی نداریم”، اکنون این وحشت از نقد از کجا پدید آمد؟
تشخیص فاصله “نقد” و “افترا” با کیست؛
بنظر من، منصور حکمت، بهترین پاسخ را به این سوال داده است:
“مخالفت سیاسی، هر قدر با لحن تلخ و سرد و خصومت آمیز همراه باشد، تا وقتی سیاسی است، هیچ پاسخ تشکیلاتی نمیخواهد. اگر کسی بنویسد فلان کمیته یا مقام حزب راست، چپ، رفرمیست، ناسیونالیست و غیره است و باید برکنار شود و غیره، کار خلافی نکرده است، باید پاسخ داد.” (منصور حکمت – نامه دبیر شماره ۱)
اکنون، حزب ک.ک ، عینا با همین استدلال، یک عضو برجسته کمیته مرکزی خود را اخراج کرده است. عجیب نیست؟ متناقض نیست؟ آیا کسی حق ندارد بگوید که شما نه تنها نقد پذیر نیستید، بلکه در مقابل نقد، دست به ابزارهای انظباطی می‌برید؟
تنها ابزار سیاسی و تشکیلاتی در یک حزب باز و مدرن در پاسخ به منتقد، پروسه انتخابات ارگانهای حزبی است. هر کسی حق دارد به کسی و یا سیاستی رای بدهد یا ندهد، ولاغیر! احدوالناسی نباید اجازه اخراج و ارعاب در حزب، بدلیل اختلافات سیاسی و نظری را داشته باشد. این اصلی است که امروز در حزب کمونیست کارگری غائب و متاسفانه بسیار هم جدی است.
بر عکس آن، ما مدام می‌شنویم که “بس است، دو سال است نقد میکنید و شنیدیم، کافیست دیگر، بروید”، رفقای عزیز، زمان، مکان، لحن و شکل نقد، بر عهده منتقد است و نه شما، لطفا این بدیهی ترین رکن آزادی بیان و عمل انسانها در نقد را به رسمیت بشناسید. برای خودتان بهتر است!
سیروان قادری