(توضیح کوتاه: این نوشته قصد کم رنگ کردن سالها فعالیت انسانی و بیدریغ مهرنوش موسوی در ح ک ک و حزب حکمتیست را ندارد و به کار گیری کلمه ” پدیده” در کنار اسم مهرنوش موسوی، برای جلوگیری ازاعمال این سوء تفاهم است).
مهرنوش موسوی، عضو سابق کمیته مرکزی حزب حکمتیست ، بخشی از اسناد درونی و محرمانه رهبری حزب حکمتیست (در خصوص ارتباطات خصوصی و شخصی کورش مدرسی از حزب حکمتیست با علی جوادی) را علنی کرده و تهدید به اعمال اقدامات مشابه نموده است. دلایل این حرکت هرچه که باشد، این عمل اقدامی غیر سیاسی، غیر اصولی، ضد کمونیستی و نا سالم است.
من در این مقاله، به هیچ عنوانی قصد چلنج موضوعی و مضمونی چنین حرکتی را ندارم ، این حق هر کسی است که سیاستی و یا ارتباط و مشاوره ای را جرم بداند یا نداند ( فراکسیون اتحاد کمونیسم کارگری، مدتها پیش و در نشریه اش، به صورت علنی اعلام کرده بود که حق ارتباط با هر شخص و هر حزبی را در چهارچوب فضای سالم سیاسی، برای خود محفوظ میداند) ، مسئله مورد بحث، نفس عمل انجام شده از جانب مهرنوش موسوی است، یعنی علنی کردن اسناد داخلی و محرمانه رهبری یک حزب بدون توافق این حزب ،پدیده ای که برای دومین بار (بعد از “نوید بشارت” و چاپ مباحٽ درونی پلنوم غیر علنی ۲۶ حککا توسط توسط ایشان است) در جنبش کمونیسم کارگری تکرار میشود. خلق “پدیده مهرنوش موسوی” ، تکرار کمیک پدیده “نوید بشارت “است. حرکتی بغایت دور از پایه ای ترین پرنسیبهای انسانی، این اقدام، دون شان هر انسان شریف و کمونیستی است. پایان بخشیدن به این سنت ضد حزبی و ضد کمونیستی،گذر از یک دوره به حاشیه کشیدن مبارزات طبقاتی جنبش و در خود مشغولی است و باید به خواست فوری هر فعال جنبش کمونیسم کارگری تبدیل شود، باید این اقدامات را محکوم کرد. چه نوید بشارت چه مهرنوش موسوی. چه با نقاب چه بدون نقاب. باید دلایل شکل گیری و ظهور چنین پدیده هایی را ریشه یابی و نقد کرد. باید این ریشه ها را خشکاند.
اما وقتی مار گزیده از ریسمان سیاه و سفید نترسد ! !
تنها منفعت هر پدیده منفی، در بدست دادن تجربه ای برای جلوگیری از تکرار آن است، این قاعده، برای هیچ شرایطی، غیر و استثنا نیست، مگر “ریگی به کفشی باشد”. پدیده” نوید بشارت “، علاوه بر تاثیرات منفی جنبشی (علی العموم) ، هشداری روشن و صریح بر آینده کمونیسم کارگری هم بود. اما اکنون و با خلق پدیده نوظهور “مهرنوش موسوی” و حمایت علنی بخشهایی از بدنه ح ک ک و چاپ اسناد علنی شده مباحث داخلی حزب حکمتیست توسط مهرنوش در وب سایت خبری “روزنه” (وابسطه به ح ک ک)، معلوم شد که این بخش از ح ک ک ، تا چه اندازه منفعت حزبی را بر منافع جنبشی مقدم می بینند و چگونه فضای سالم سیاسی را قربانی رقابتهای حقیر حزبی میکند.
“نوید بشارت” و ” مهرنوش موسوی” (مستقل از تفاوت مواضع)، دو پدیده کاملا شبیه در علنی کردن اسناد کاملا محرمانه و داخلی کمیته های رهبری حزب حکمتیست و حزب کمونیست کارگری (ح ک ک) ، در سطح وب سایت و ارسالش به ایمیل لیست وسیع، هستند. سوالی که بر ذهن هر ناظری نقش میبندد این است که چرا اولی محکوم است ولی دومی مقدس؟! چه منفعت سیاسی و تشکیلاتی باعث چنین موضعی است؟این سیاست، انسانی نیست، یک بام و دو هوا است ! اتفاقا دلایل ارائه شده عملکرد هر دو پدیده هم مشابه است: “در این حزب آزادی بیان نیست، پس اسناد داخلی را رو به جامعه علنی میکنم”، نوید بشارت اسناد داخلی پلنوم ح ک ک را علنی کرده و مهرنوش موسوی اسناد داخلی کمیته رهبری حزب حکمتیست، آیا این رفقا (بخش مذکور ح ک ک) به” دفاع مشروط” از این سنت برخواسته اند؟؟ چرا زمانی که وب سایت “بروسکه” مطالب ضد کمونیستی نوید بشارت را چاپ میکرد،آن را با وب سایت وزارت اطلاعات مقایسه میکردند؟؟ از نظر من هر دو پدیده محکوم است و هیچ تخفیف و ” آوانتاژی ” برای پدیده های مشابهی در هیچ جنبش و حزب انسانی با هر دلیل و برهانی قائل نیستم، مسئله بر سر انتقاد از حزب ما و شما و ایشان نیست ، بحث بر سر نوعی سنت و بی پرنسیبی غریب با کمونیسم کارگری و کلا جنبش مبارزاتی انسانی و سالم است. نباید اجازه اشاعه و رشد این اقدامات در جنبش کمونیسم کارگری داده شود نباید اجازه خلق چنین پدیده های مشابهی را داد ، دفاع مشروط از این دست پدیده های غیر سیاسی ، پرتاب بوم رنگ و مار در آستین پروراندن است. مسئله جنبش کمونیسم کارگری، تعین کننده نهایی در تعریف و سرنوشت ما است.
زنده باد اتحاد جنبش کمونیسم کارگری
۱۶ آذر و ۸ مارس ، دانشگاه و خیابان در انتظار جنبش کمونیسم کارگری و سازماندهی کمونیستی است.
۲۹/۱۰/۲۰۰۷
