روز جهانی کارگر امسال طلیعه ای از عزم و اراده طبقه کارگر علیه کلیت نظام ارتجاعی اسلامی سرمایه بود.
هر ساله در ایران و در استانه روز جهانی کارگر، رژیم و طبقه کارگر ایران همزمان به استقبالش میروند، از یک طرف رژیم تلاش میکند با ایجاد فضای رعب و وحشت مانع برگزاری روز جهانی کارگر شود، در حالی که روز جهانی کارگر در سراسر دنیا تعطیل رسمی است، و کارگران و زحتمکشان با مارش عظیم خود کیفر خواست خود را علیه نظام سرمایه اعلام میکنند، در کشور ایران تحت حاکمیت ارتجاع اسلامی و سرمایه این روز نه تنها تعطیل نیست، بلکه نیروهای سرکوبگر رژیم به خیالبانها و میدانها گسیل داده میشوند تا مانع شوند این روز با تجمعات و مارشهایشان برگزار شود.
طبقه کارگر و تشکلهای مستقل کارگری هر ساله علیرغم تمامی تدابیر امنیتی، این روز را به اشکال مختلف برگزار میکنند. البته لازم است این نکته را اشاره داشته باشم، که امسال با وجود بحران کرونا و ناکارامدگی حکومت اسلامی برای مقابله با این ویروس کشنده، شرایط برای برگزاری روز جهانی کارگر سخت ودشوار شده بود. پیامهای فعالین کارگری، کارگران رادیکال کمونیست و سوسیالیست، پیام مادران دادخواه، و هزاران گزارش از مراکز کارگری و کارگرانی ساختمانی، روزمزد، پیمانی، قرارداد موقت، حق التدریسی و بیکاران و بازنشستگان تنها گوشه ای کوچک از یک واقعیت بزرگ را بنمایش گذاشتند.
در آستانه روز جهانی کارگر
تشکلها و مراکز کارگری از هفته ها قبل از روز جهانی کارگر برای امر سازماندهی دست بکار شدند. بر اساس همین اقدامات و کارهای مشترک تشکلها، شاهد انتشار دهها قطعنامه ها و بیانیه های از جانب مراکز کارگری، تشکلهای کارگری، شوراهای معلمان، شورای هماهنگی کانونهای صنفی،بازنشتسگان و مستمری بگیران بودیم، اگر نگاهی به قطعنامه های بیندازیم و خواستها و مطالبات مطرح شده را بررسی کنیم. نشان میدهد، موقعیت معیشتی طبقه کارگر بشدت شکننده و سفره طبقه کارگر هر روز کوچکتر و خالی تر میشود. خواست افزایش دستمزد، واکسناسیون مجانی برای همه، لغو پرونده های فعالین و لغو امنیتی کردن فعالیتها صنفی، سیاسی، ایجاد تشکلهای مستقل کارگری، پرداخت حقوقها و مزایای معوقه کارگران و زخمتکشان و دهها خواست و مطالبه برحق کارگران، در این بیانیه و قطعنامه ها قید شده بود. نکته بسیار مهم و قابل توجه این بود، در استانه روز جهانی کارگر مصاحبه ای به ظاهر محرمانه از جواد ظریف وزیر خارجه ایران منتشر شد. تمامی رسانه های بزرگ و کوچک خودشان را درگیر این به اصطلاح مصاحبه لو رفته کردند!از صدای امریکا، بی بی سی، رادیو فردا و اسرائیل، فرانسه ووو تحلیلگرانی را میاورند، و تلاش داشتند فضا را مهندسی کنند، مشغله ها و تحلیلها بر سر صحبتهای جواد ظریف و پیدامدهای این مصاحبه بود. از اخبار اعتراضات هر روزه کارگران برای بهبود شرایط معیشتی و زندگی بحثی نبود، خیلی مهندسی شده، اپلیکیش کلاب هاوس، اختصاص پیدا کرد، به صحبتهای فایزه رفسنجانی و تاجزاده و اعوان انصار حکومتی که خون کارگران و زحمتکشان را در شیشه کرده است.
اما و با تاکید باید گفت، انچه برای طبقه کارگر مهم بود، وضعیت موجود است که کارگر نه تنها زیر خط فقر بلکه دارد زیر خط بقا زندگی میکند. نگاهی به قطعنامه ها و بیانیه نشان میدهد، طبقه کارگر ایران وارد این بازی سران رژیم نمیشود، از بگم، بگم بگم، احمدی نژاد، نا به اصلاح حصر خانگی مهره های دیگر این حکومت امثال موسوی، مردم مصاحبه ظریف را جوک کردند. اما طبق معمول میخواستند فریاد برحق طبقه کارگر در روز جهانی اش در رسانه را کم رنگ نشان بدهند. صدای حقخواهی طبقه ای که ۴۳ سال است، با زندان، شکنجه و به گلوله بستن اعتراضاتشان حفه شود.
شعار نویسی، حضور فعالین در مراکز کارگری و محلات کارگری، اطلاع رسانی در مورد این روز، یکی از وظایف فعالین کارگری و تشکلهایشان شد. اینبار نیز به اشکال مختلف طبقه کارگر ایران به استقبال این روز رفت!
شوراهای اسلامی و خانه های ضد کارگری در موازی کاری با اقدامات کارگران تلاش داشتند، همانند هر سال تصویر حکومتیان را از خواست و مطالبه های برحق کارگران بدهند، که بشکل مفتضحانه ای شکست خوردند.
شورای اسلامی، خانه کارگرها، از روزهای قبل از روز جهانی کارگر تلاش کردند به مراکز کارگری بودند، کارگران را جمع کنند، کارگر نمونه انتخاب کنند، و ظاهرا با جوایزی که این جوایز ۲۰۰ هزار تومان بود، با پول یک کیلو گوشت کارگران را خاموش کنند. این طرح نیز با شکست روبه رو شد، کارگران یا حضور پیدا نکردند، یا اگر حضور پیدا کردند، نه تنها انها را به مصاف طلبیند بلکه انها را چماق بر سر کارگران خواندند.
۱۱ اردیبهشت
از همان ساعات اولیه تجمعات مستقل کارگران به مناسبت این روز آغاز شد، خواستها و مطالبات بر روی بنرهای و یا در قطعات بزرگ کاغذ نوشته و کارگران با خود حمل میکردند. شعارها علیه کلیت نظام فاسد اسلامی است. کارفرما و کل حکومت را زیر ضرب میبرد، شعار زندانی سیاسی آزاد باید گردد، اگر چه این روزها در رسانه های مدافع سرمایه بیشتر در مورد انتخابات در ایران صحبت میشود، در تمامی تجمعات علیه این مضحکه شعار سر دادند.
کارگران در همان ساعتهای اولیه در تهران در مقابل مجلس، شاهد تقابل تجمع رژیمی ها و کارگران بود، مانع حضور کارگران معترض به مراسمی دولتی شدند، تا صدای خودیها را در صدا و سیمایشان بازتاب پیدا کند. با فاصله نه چندان زیاد، مراسم مستقل کارگران برپا گردیده بود که نیروهای انتظامی به این تجمع یورش برده و شرکت کنندگان را مورد ضرب شتم قرار دادند و بیش از ۳۰ نفر دستگیر میشود. همزمان با این تجمع، مارش کارگران شرکت واحد را شاهدیم، در صف اول یکی از کارگران زن حجاب این سمبل عقبماندگی و ارتجاع اسلامی را بدور انداخته و در مسیر با صدای بلند سخنرانی میکند، از موقعیت فرودست زن و خواستهای خود و همسرنوشتهایش میگوید. لازم به ذکر است، روزهای قبل از مراسم اول مه رضا شهابی فعال کارگری و خانواده اش ی توسط اوباش اسلامی مورد تهدید قرار میگیرند. گزارشات با تصاویر و فیلمهای به یمن مدیای اجتماعی منتشر شدند، مشهد: صدهها نفر از کارگران، معلمان و بازنشستگان تجمع میکنند، در تجمعات خواستهای برحق خود را اعلام میکنند، شعار کارگر، معلم زندانی، زندانی سیاسی آزاد باید گردد طنین انداز خیابانهاست، نیروهای سرکوبگر در مقابل عزم و اراده حاضرین توان تعرض به صف معترضین را ندارند. همزمان اخباری از شهرهای کردستان ارسال میشود. شهرهای کردستان از موقعیت ویژه ای برخوردار هستند، از روزها قبل از روز جهانی کارگر تجمعاتی شکل میگیرد، پیامهای فعالین و مزدبگیران در مدیای اجتماعی وسیعا پخش میشود. سنندج: خبر برگزاری مراسم در شهرک صنعتی یک با تصاویری منتشر میشود، در شهر دو صنعتی تجمعی دیگر در جریان است، نیروهای سرکوبگر با دستگیری شیث امانی از اعضای هیئت اجرای اتحادیه آزاد کارگران ایران و هوشنک کریمی مانع برگزاری این مراسم و تجمع میشوند. شهر سنندج در تب تاب برگزاری مراسم روز جهانی کارگر است. تلفنها و پیامکها بشدت فعال هستند، نیروهای امنیتی با ارسال پیامک برای فعالین کارگری تلاش دارند، فضا را مرعوب کنند، کارگران با ارسال پیامکها قرار برای تجمع بعدی و مارش را رد بدل میکنند. ترس و نگرانی را انگار در دل هیچکدامشان نمیبینید. در همین اثنا اخبار گزارش تجمعات کارگران از استان گیلان با تصاویر و فیلمها منتشر میشود، شعارها و مطالبات سراسری است. زندانی سیاسی آزاد باید گردد، منزلت معیشت حق مسلم ماست! رای بی رای!واکسن رایگان و سراسری برای همه! و شعار علیه مسئولین و حکومت فاسد سرمایه منتشر میشود. اخبار از برگزاری تجمع کرج با همان خواستها و مطالبات منتشر میشود. از تهران خبر میرسد، اسامی سه نفر از دستگیر شده ها اعلام میشود. عسل محمدی،هیراد پیربداقی، سعید ملایری در میان دستگیر شدگان روز جهانی کارگر تهران بودند. تجمع در قزوین، کرمانشاه، اراک، تبریز، اهواز با مارش در خیابانها یکی بعد از دیگری منتشر میشود. در شهر مریوان کارگران با قرائت قطعنامه به مناسبت روز جهانی کارگر کلیت نظام فاسد سرمایه را به مصاف میطلبند. همچنین اخبار تجمع در شهر سقز نیز منتشر میشود! خبر تجمع در شهر اصفهان نیز ارسال میشود، فضا در اینستاگرام، تلگرام، فیسبوک و سایر رسانه های جمعی سیگنال، کلاب هاوس تحت تاثیر این اقدامات قرار گرفته است، فقط شاهد عکس و گزارش از تجمعات در شهرهای مختلف هستیم. تجمع کارگران هفت تپه و سخنرانی پرشور نمایندگان مستقل کارگران فضا را بیش از پیش تحت تاثیر قرار میدهد، یکی از نمایندگان میگویید، ما گفتیم هفت تپه مال ما کارگران است، از دستشان در اوردیم پس ما میتوانیم! کارگران این تولید کنندگان نعمات روی کره زمین میتوانند، با عزم و اراده نعمات را از دست این انگلهای سرمایه بیرون بکشید. کارگران فولاد با فراخوان علنی و قطعنامه با خواستها و مطالبات برحقشان مهر دیگری بر توان و قدرت جنبش کارگری زدند! بعد ازظهر ۱۱ اردیبهشت کارگران و فعالین در شهر سنندج تمام قد جنبش رادیکال و برحق کارگری را نمایندگی کردند، از محله غفور مارش روز جهانی کارگر آغاز شد، دستگیری شیث امانی چهره محبوب جنبش کارگری و هوشنگ کریمی نه تنها مانعی برای برگزاری این روز نشد بلکه خشمگین تر و برحق تر تجمع با پرچمها و شعار بر پارچه ها و مقواهای قرمز و طنین شعارهای زندانی سیاسی آزاد باید گردد، دستگیر شدگان روز جهانی کارگر آزاد باید گردد، نان کار آزادی و دهها شعار دیگر، چهره خیابان و شهر را عوض کرد! در همین اثنا خبر آزادی دستگیر شدگان این روز در تهران منتشر شد، اما همچنان شیث امانی و هوشنگ کریمی در زندان بودند، خوشبختانه این دو فعال کارگری نیز روز یکشنبه آزاد شدند! لازم به ذکر است، به تمامی دستگیر شدگان اعلام کردند، انها را مجددا احضار خواهند کرد، روز ۱۲ اردیبهشت عثمان اسماعیلی فعال کارگری احضار و مورد بازجوئی قرار میگیرد!
امسال وضعیت معیشتی توده های مردم و بطور اخص کلمه طبقه کارگر وخیمتر از سال گذشته بود، گرانی، تورم، و سطح قدرت خرید مردم بشدت کاهش یافته است، اعتراضات هر روزه کارگران و مردم زحمتکش ابعادی گسترده تر و سراسری به خود گرفته است. با پایان سال گذشته و تعیین حداقل دستمزد ۱۰ برابر زیر خط فقر، نشان از بحران عمیق اقتصادی، سیاسی، اجتماعی حکومتی دارد، که تنها راز بقایش سرکوبگری و توحش است. مردم در دی ماه ۹۶ اعلام کردند که این حکومت را نمیخواهند، امروز در تمامی تجمعات هر روزه ما شاهدیم مصاف کار و سرمایه هستیم.
فعالین و رهبران کارگری، فعالین کمونیست و رادیکال سوسیالیست وطایف سنگینی بردوش دارند، با مشاهده اوضاع در ایران و بحران حکومتی، جدالها و کشمکش درون حکومتی و جناحهای رژیم و نه محکم مردم وطبقه کارگر به کلیت نظام گندیده اسلامی سرمایه، در آینده نزدیک شاهد جدالهای بزرگی در جامعه خواهیم بود.
روز جهانی کارگر امسال مشتی بود بر دهان کلیت نظام و به رسانه هایی که ۲۴ ساعته برنامه های خود را به مصاحبه لو رفته ظریف، اختصتص دادند. اینده ایران در دست پرتوان طبقه کارگر ایران است، اینده جامعه ای که دو دهه پیش با شعار یا سوسیالیسم یا بربریت! سوسیالیسم بپاخیز برای رفع تبعیض به میدان آمد. علیرغم هزینه های بسیاری که در سالهای متمادی مبارزه دادیم، اینده را باید از آن خود کنیم! از آن ما که بجز زنجیرهایمان چیزی برای از دست دادن نداریم!
