از نیروهای معاونت خدمات تعمیرات و نگهداری واحد تعمیرات خطوط لوله نفت و گاز کارون هستم.
من و همکارانم لازم دیدیم توضیحی در مورد اعتراض اخیرمان برای انتشار در کانال شما ارائه بدهیم.
روز دوشنبه بیست و دوم فروردین ما و گروه دیگری از همکاران رسمی و پیمانی در نفت و گاز مارون – آغاجری و گچساران نسبت به تغییر شیفت ها از دوازده ساعت کار به هشت ساعت دست به اعتراض زدیم.
ممکن است این سوال پیش آمده باشد که چرا ما در این اعتراض خواهان آن شدیم که ساعت کارمان بیشتر شود!
قبل از شیوع کرونا شیفت های کار ما چرخشی به شکل نوبتکاری در سه شیفت هشت ساعته بود که الان تقریبا دو سال است با بخشنامه معاونت برنامه ریزی و منابع انسانی شیفت ها تغییر کرده و دو نوبتکار صبح و شب گردان به جای شیفت چرخشی شدیم.یعنی به جای سه شیفت هشت ساعته به دو شیفت دوازده ساعته تغییر کردیم.
نکته اول این که در شیفت های فعلی حق شیفت بیشتری دریافت میکنیم و بنابراین از نظر اقتصادی و دریافتی بیشتر به نفعمان است.
دوم این که قبلا در نوبتکاری سه شیفت ما باید دوازده روز کار میکردیم و چهار روز به استراحت میرفتیم اما در شیفت دوازده ساعته الان چهار روز کار کرده و چهار روز اصطلاحا رست یا همان استراحت میرویم و به این ترتیب ساعت بیشتر و روزهای بیشتری در کنار خانواده هستیم.
سومین مسئله به بحث امنیت جانی و خطرات جاده ای بر میگردد.وقتی که سه شیفت بودیم برای هر شیفت سی و شش سرویس برای جمع آوری ما لازم بود اما الان شانزده سرویس این کار را انجام میدهند پس با این حساب خطر تصادفات جاده ای ما تقریبا به نصف رسیده است.
چهارم اینکه به دلیل مشکلات اقتصادی و پایین بودن حقوق ها برخی از ما که بخصوص فرزند دانشجو یا فرزند آماده ازدواج داریم مجبور هستیم برای این که بقول معروف دخلمان با خرجمان بخواند شغل آزاد هم داشته باشیم.
تعداد زیادی از همکاران ما در روزهای استراحت در آژانس و اسنپ کار می کنند یا تعداد دیگری کار جوشکاری و تعمیرات پمپ و برقکاری و مکانیکی کار میکنند بنابراین در نوبتکاری دو شیفته فرصت بیشتری داریم که به کار دوم خود برسیم.
امیدواریم که با این توضیحات دلیل اینکه همچنان میخواهیم تن به کارکرد دوازده ساعته و دو شیفته شدن بدهیم شفاف و روشن شده باشد.
