این روزها که شهروندان به جان آمده از ستمگری رژیم اسلامی سرمایه داران، کف خیابان تعداد وسیعی از شهرها را از آن خود کرده اند،شنیده شدن شعار های گوناگون از سوی تظاهر کنندگان دور از انتظار نیست. مضمون اکثر شعار های تظاهر کنندگان سلبی است و راس حکومت سرمایه داران اسلامی »خامنه ای« را آماج خود قرار داده اند. برخی شعار ها مایه های طنز و طعنه را دارا هستند. یکی از این شعارها، شعار رضا شاه روحت شاد که از سوی برخی در تظاهراتها سر داده شده ولی از سوی برخی رسانه های» مارک دار«، های لایت وسیع می شود را نباید به منزله خواست عمومی برای بازگشت یک نظام دیکتاتوری سرنگون شده، که اتفاقا خود مردم آن را سرنگون ساخته اند، قلمداد کرد، بلکه شعار فوق و بسیاری شعار های دیگر از این دست، بیانگر تحقیر هر چه بیشتر رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی از سوی تظاهر کنندگان است. رژیم اسلامی بلایی بر سر میلونها شهروند ایران آورده است که روی دیکتاتوری چون رضا قلدر را سفید کرده است.
کارگران و توده های کارکن جامعه، نان میخواهند، آزادی میخواهند، یک حکومت مبتنی بر کرامت انسانی میخواهند، نه یک حکومت مبتنی بر نظام ارباب رعیتی که در آن یکی ارباب، مالک ملک است و نامش پادشاه ، و میلیونها انسان رعیت او باشند.! بشریت مترقی، نظام ارباب رعیتی را به گور سپرده است.
مگر طی همین چهل و چهار سال حاکمیت سیاه رژیم اسلامی، کم سلطان بر تخت ثروت های باد آورده حاصل از غارت دسترنج کارگران نشسته اند که اکنون کارگر و تهیدست جامعه اجازه بدهد یک خامنه ای دیگر، این بار کروات زده ، برسرنوشت شان به عنوان ارثیه خود چنگ اندازد؟
شعار یاد شده طعنه بزرگ شهروندان و تاریخ مبارزاتی کارگران و توده های کارکن جامعه به حاکمیت اسلامی سرمایه داران است!
خامنه ای مرگت باد! آریامهر ننگت باد!
زنده باد آزادی، زنده باد برابری، زنده باد حکومت شورایی کارگران
