سازماندهی شورش های اجتماعی علیه فقر و فلاکت عمومی
یک وظیفه فورى فعالین کمونیست طبقه کارگر و جنشهای اجتماعی
گسترش فقر و فلاکت و گرسنگى عمومی، حذف سوبسیدها و ارز ترجیحی، گرانى سرسام آور و ناتوانى اکثر کارگران و زحمتکشان جامعه از تامین نیازهاى پایه اى و حتی نان خویش، جامعه را در آستانه انفجار اجتماعى و شورشهای شهری متعدد قرار داده که گوشه هایی از آن را تاکنون در بیش از بیست شهر مشاهده کرده ایم. در چنین شرایطی یک وظیفه فورى فعالین کمونیست جنبش کارگری و جنبشهای اجتماعی، سازماندهى این پتانسیل اعتراضى توده ای طبقه کارگر و مردم زحمتکش و تبدیل آن به جنبشى خودآگاه و انقلابى علیه حکومت اسلامی و نظام سرمایه دارى حاکم است.
واقعیت این است که جمهوری اسلامی نه میخواهد و نه میتواند بحران و فلج اقتصادی و فقر و فلاکت ناشی از آن را تخفیف دهد. نه میخواهد، چرا که تحمیل فقر و فلاکت گسترده یک سیاست رسمی رژیم اسلامی برای بزانو درآوردن کارگران و مردم زحمتکش است. نه میتواند، چرا که حل معضل اقتصادی و ایجاد هر نوع گشایش اقتصادی با نفس موجودیت حکومت اسلامی در تناقض است.
اما نه فقط جمهورى اسلامى، بلکه دیگر نیروهاى بورژوائى اپوزیسیون نیز راه حلى ریشه ای براى نابودی فقر و فلاکت ندارند. اپوزیسیون ناسیونالیست دست راستی و پرو غرب نه تنها وعده بهبود این اوضاع را نمیدهد، بلکه چند نسل از کارگران را به جان کندن براى بازسازی سرمایه دارى و “خرابیهاى ناشى از عملکرد حکومت اسلامى” فرا میخواند. جریانات ملى-اسلامى اپوزیسیون، مسئله فقر و گرانى را ابزارى در خدمت جنگ جناحى می بینند و پیشبرد سیاستهاى ناسیونالیستى و پروتشکنیستی خود میدانند.
ما مبارزه علیه فقر و فلاکت و گرانى را مبارزه اى حیاتى علیه نظام سرمایه دارى و حکومت اسلامی و جزیی از مبارزه بی وقفه براى بهبود دائمى معیشت طبقه کارگر و مردم میدانیم. به درجه اى که طبقه کارگر و جنبشهاى اعتراضى بتوانند حاکمیت سرمایه و رژیم اسلامی شان را در تحمیل فقر و فلاکت بیشتر عقب برانند، به همان درجه شرایط براى سرنگونى رژیم اسلامى و برپائى یک انقلاب عظیم کارگرى علیه وضع موجود فراهم تر میشود.
ما نظام سرمایه داری را مسبب مستقیم فقر و فلاکت و بیکارى و گرانى و گرسنگى و مصائب اجتماعى ناشى از آن میدانیم. رژیم اسلامى، حکومت مشتى کانگستر سیاسى- نظامى و باندهاى اقتصادى مافیائى سرمایه است که بر تمام امکانات جامعه چنگ انداخته اند. مساله این نیست که گویا “مافیاى اقتصادى” نمیگذارد دولت کارش را بکند و نتیجتا این وضعیت پیش آمده است. این حکومت مافیایی سرمایه و اسلام در ایران است. سران رژیم اسلامی خود از بزرگترین سران مافیاى اقتصادى در ایران هستند.
مبارزه و اعتراض گسترده علیه این شرایط دهشتناک یک واقعیت انکار ناپذیر است. اعتراض و شورش علیه وضعیت موجود یکی از اشکال محتمل اعتراض در چنین وضعیتی است. اما مخاطرات معینی این اعتراضات را تهدید میکند: کارگران و مردم گرسنه دراین جدال نباید به دنبالچه کشمکش و رقابت بخشهاى مختلف سرمایه تبدیل شوند. مبارزه علیه فقر، در عین حال که مبارزه اى براى رفع نیازهاى فوری کارگران و مردم گرسنه است، درعین حال جبهه مهمى از مبارزه علیه حکومت اسلامی و قدرت سیاسى و اقتصادى سرمایه در ایران است.
از طرف دیگر شورش علیه فقر و گرسنگى، بدون سازمان و بدون رهبرى و بدون تشکل و آمادگى و بدون افق روشن سیاسى در مقیاس سراسرى، به تحرک و اعتراضى بی سرانجام تبدیل میشود. نتیجه چنین وضعیتى، علیرغم حقانیتى که دارد، میتواند سرکوب و شکست، هر چند بطور موقت، باشد. سازماندهی و هدایت نقشه مند اعتراضات اجتماعی کلید پیشروی است.
از نقطه نظر ما ترسیم افق پیروزی، سازماندهی و تامین رهبرى، سه رکن مهم تضمین کننده پیشروى و پیروزى است. تبدیل شورش های اعتراضی موجود به خیزشهای آگاهانه و سازماندهی اعتراض علیه وضعیت موجود درگرو تامین این سه رکن اساسى است. فعالین کمونیست طبقه کارگر و جنبشهای اجتماعی باید در راس مبارزه عیله فقر و گرسنگى و وضعیت فلاکتبار اقتصادی کنونی قرار بگیرند.
ایجاد سازمانهاى توده اى علیه فقر، برگزارى مجامع عمومى کارگری در محیط کار و زندگی، سازمان دادن و ایجاد شبکه هاى متنوع اجتماعی علیه گرسنگى و فقر، شرط اساسی پیشبرد چنین سیاستی است. باید در هر گوشه جامعه پرچمى علیه فقر و حکومت اسلامی فقر و فلاکت برافراشت.
ما توجه همه جانبه پیشروان طبقه کارگر، رهبران سوسیالیست و کمونیست طبقه، فعالین اردوى آزادى و برابرى و رفاه را به این اوضاع خطیر و ضرورت سازماندهی و هدایت این اعتراضات جلب میکنیم. ما تمامی فعالین کمونیست طبقه کارگر و جنبشهای اجتماعی را به متشکل کردن توده های بپاخاسته و مقابله با موج فقر و فلاکت و گرانى علیه نظام سرمایه دارى و حکومت اسلامى فرامیخوانیم.
