این روزها نوجوانان زیادی برای اولین بار به قطار اعتراضات خیابانی پیوسته‌اند. نباید بگذاریم این ذخایر استعداد و خلاقیت و جسارتِ در حال شکوفایی، زیر چکمه‌های سرکوبگران رژیم له شوند. چرا که می‌دانیم مبارزه برای انقلاب، یک جنگ خیابانیِ یکبار برای همیشه نیست؛ یک جنگ بلندمدت است که آگاهانه باید آن را با بیشترین نتیجه و کمترین هزینه همراه کنیم. به همین دلیل هم در این مطلب با اتکا به ارزیابی میدانی جدیدتری از وضعیت، تصمیم به نشر مهم‌ترین نکات ضروری و به روزشده برای حفظ امنیت تظاهرکنندگان گرفته‌ایم.
حفظ امنیت تظاهرکنندگان
تدارکات پیشینی:
قرار سلامت
پیش از رفتن به تظاهرات، اقدام به پاکسازی کامل خانه و اتاق‌تان کنید. زمان و مقصد تظاهرات را به دوست یا عضو معتمد خانواده گزارش دهید. به فرد معتمدتان بگویید که اگر تا فلان ساعت خبری از شما نشد، یعنی اتفاقی برایتان افتاده و موضوع را به خانواده گزارش دهند تا اولاً به سرعت اقدام به پاکسازی وسایل الکترونیکی از منزل یا اتاق شما کنند[۱] و ثانیاً پیگیری‌های حقوقی لازم را در جهت آزادی‌تان انجام دهند.
پوشش
با توجه به قدرت زوم و کیفیت بالای دوربین‌های پایش و کنترل شهری، پوشش چهره با عینک، ماسک، کلاه، اسکارف و امثالهم ضروری است. پس از برداشتن حجاب اجباری، اگر ماسک به همراه ندارید، از همان روسری نیز می‌توانید برای پوشاندن دهان و بینی خود استفاده کنید.
به جای ماسک‌های پزشکی، ترجیحاً از ماسک‌های سه بُعدی استفاده کنید؛ چون ماسک پزشکی برخی نقاط بیرون‌زندگی نوک بینی و چانه را افشا می‌کنند و می‌توانند مبنای تشخیص چهره با تکنولوژی هوش مصنوعی شوند.
بخار شیشۀ عینک هنگام استفاده از ماسک، یکی از معضلات همیشگی عینکی‌هاست. برای رفع مشکل کافی است که ماسکِ روی بینی را با چسب زخم کیپ کنید یا زیر پُل عینک و پدهای عینک قرار دهید.
از کفش مناسب دویدن و لباس‌های سبک و خنک، با رنگ‌های تیره و بدون طرح که جلب توجه نمی‌کنند استفاده کنید. همچنین جای زخم، تتو یا هر نشانه‌ای را که به تشخیص هویت شما کمک کند بپوشانید. برای محافظت از چشم در مقابل گلوله ساچمه‌ای، می‌توانید از «عینک ایمنی» یا «عینک صنعتی» استفاده کنید که قیمت بالایی هم ندارد. علاوه بر این عینک شنا نیز برای محافظت از چشم در مقابل گاز اشک‌آور کارایی دارد.
امنیت در حمل لوازم:
جاسازی لوازم آتش‌زا
به جز لوازم دفاع شخصی کوچک (مثل چاقو که قابلیت جاسازی مخفی آن در لباس هست)، لوازم مربط به جنگ خیابانی مثل کوکتل مولوتف و غیره را در ساک دستی و در خودِ تجمع به این سو و آنسو حمل نکنید؛ چون هم حرکت شما در زمان فرار کُند می‌شود و هم احتمال افتادن و شکستن و مخاطرات دیگر وجود دارد. در چنین مواردی بهتر است که (حداقل با یک نفر معتمد) تقسیم کاری صورت دهید. یکی مسئول حفاظت و حمل این لوازم شود (کمی دورتر از حلقۀ تجمع‌کنندگان) و فرد دیگر مسئول دریافت، پرتاب و توزیع آن‌ها در درگیری با پلیس و گارد (در میان حلقۀ تجمع‌کنندگان). تاریکی شب و بوته‌‌های حاشیه خیابان‌ها بهترین پوشش برای جاسازی و استتار این نوع لوازم حساس و آتش‌زا است.
پرداخت نقدی هنگام خرید
اگر در حین یا پس از اعتراضات نیازمند خرید از مغازه‌های نزدیک به محل اعتراضات هستید، مبلغ را به صورت نقدی حساب کنید تا هیچ تراکنش بانکی از شما در آن حوالی ثبت نشود. اصولاً وقتی به تظاهرات می‌روید، به جز پول نقد هیچ مدرک دیگری (الکترونیکی یا غیرالکترونیکی) با خود به همراه نداشته باشید.
استفاده از بلیط کاغذی مترو
محل اعتراضات و شرایط ترافیک شهری در بسیاری از موارد به گونه‌ای است که نیاز به تردد با مترو و اتوبوس را تحمیل می‌کند؛ در چنین شرایطی حتماً باید از قبل با خود بلیط کاغذی به همراه داشته باشید و از کارت‌های الکترونیکی استفاده نکنید. چون بلیط‌های الکترونیکی به کد ملی شما متصل هستند و ورود و خروج شما را در نقاط اعتراضی ثبت می‌کنند.
در جریان اعتراضات روزهای گذشتۀ میدان ولیعصر تهران خبر رسیده بود که گارد ضد شورش، تعمداً معترضان را به سمت ایستگاه مترو هدایت کرده و یک شاهد عینی گزارش کرده بود که معترضان زیادی همگی بلیط‌های الکترونیکی خود را برای عبور از گیت‌های مترو استفاده کرده بودند. بررسی همزمان دوربین و لاگ‌های الکترونیکی بلیط مترو، شکار معترضان و بگیر و ببند و پرونده‌سازی را برای حکومت بسیار سهل و ساده می‌کند.
حفظ امنیت در تجمع اعتراضی
همیشه همراه با جمع حرکت کنید. قرار گرفتن در احاطۀ جمع، به شما امنیت و حفاظت می‌دهد. با این حال لباس شخصی‌هایی هم در پوشش معترض در همانجا حضور دارند و برای یافتن همدیگر در جمع تظاهرکنندگان معمولاً یک نشانه یا کدِ از پیش تعیین‌شده را استفاده می‌کنند (که ثابت نیست و ممکن است تغییر کند)؛ در روزهای گذشته چند نمونه از آن‌ها علنی شد: قرار دادن ماسک روی آرنج دست چپ، انداختن بند کیف به شکل مورّب و غیره. به همین دلیل سعی کنید هیچ‌گاه اطلاعات شخصی از خودتان (مانند نام و آدرس و شماره) به دیگر معترضان ندهید. همچنین اگر تنها هستید، موقع حملۀ یگان ویژه و فرار، با جمع حرکت کنید و به تنهایی به فرعی‌ها و کوچه‌ها نروید. گاهی لباس شخصی‌ها در پوشش معترض موقع فرار ممکن است دست شما را بگیرند و به مسیرهای فرعی بکشانند که دامی برای دستگیری است. با جمع بمانید.
حفظ امنیت پس از ترک تجمع
خلوتی خیابان و جدا افتادن از جمع، بهترین زمان سرکوبگران برای دوره کردن و اقدام به بازداشت معترضان است. بسیاری از دستگیری‌ها در راه بازگشت به خانه و جدا شدن از جمع رخ می‌دهند، بنابراین اگر به تنهایی تظاهرات آمده‌اید، سعی کنید با امن‌ترین جمع (ولو دو نفره و ترجیحاً غیر تک جنسیتی) حرکت کنید و در اماکن خلوت تنها نمانید، همچنین بسته به تشخیص خود از امنیتی بودن فضا و برای عدم جلب توجه سرکوبگران می‌توانید از کلاه یا ماسک صرف نظر کنید و با خرید نقدی از یک مغازه، چیزی در دست بگیرید تا جلوه‌ای «عادی» در راه بازگشت به خانه داشته باشید.
حواستان باشد که در مناطق حساس اعتراضی، لباس شخصی‌ها در پوشش‌های مختلف ظاهر می‌شوند؛ از جمله رانندۀ تاکسی. چنانچه در راه بازگشت از تظاهرات سوار تاکسی شدید و دیدید که راننده (پس از چند سیگنال همدلی با معترضان) کنجکاوی بیش از حدی نسبت به محل سکونت یا شرکت شما در تظاهرات به خرج داد و خواست از زیر زبان شما اطلاعات مشخصی بکشد (خصوصاً اگر تنها هستید)، خود را غیر راغب و بی‌اطلاع از این تحولات نشان دهید.
اقداماتی ظاهراً کوچک، اما حقیقتاً بزرگ در حفظ امنیت دیگر معترضان
اگر اقدام به فیلمبرداری از معترضان می‌کنید، بخشی از مسئولیت حفظ امنیت آن‌ها (که می‌تواند با انتشار فیلم‌شان به مخاطره بیفتد) به عهدۀ شماست. محو کردن چهره‌های افراد معترض (خصوصاً درگیر در جنگ خیابانی) را باید همچون یک وظیفه و تعهد اخلاقی در نظر داشت. اگر شخصاً توان انجام این کار را ندارید، ویدیو را انحصاراً برای رسانه‌های مسئولی بفرستید که خودشان را موظف به انجام این کار پیش از انتشار می‌دانند (همچون سرخط[۲]، ماهی سیاه[۳] و ۱۵۰۰ تصویر[۴]).
اگر به طور مستقیم در حلقۀ تظاهرکنندگان نیستید یا توان فیزیکی مشارکت در جنگ خیابانی را ندارید، سعی کنید فراتر از تصویربرداری عمومی از شعارها و اعتراضات، از چهره مأموران و خصوصاً مأموران لباس شخصی نفوذی در بین تجمع‌کنندگان فیلم و عکس بگیرید. این تصاویر باید با کیفیت اصلی در سطح عمومی منتشر شوند تا فرآیند شناسایی و سوخت کردن این مأموران و هزینه‌زایی برای نهادهای امنیتی را بیشتر کنند.
در زد و خوردهای خیابانی، اگر توانستید مأمور یا لباس شخصی را نقش بر زمین کنید، حتماً بیسیم و موبایلش را از او بگیرید (از بیسیم برای رصد تحرک نیروهای سرکوب استفاده کنید و موبایل را اگر قفل بود، در همان خیابان با خارج کردن کارت حافظه، تخلیۀ اطلاعاتی کنید و با خود به خانه نبرید).
اگر قد بلند یا مهارت فیزیکی پرتاب با تیرکمان و شکستن دوربین‌های مداربسته را ندارید، می‌توانید با صرف کمترین هزینه، ریسک و توان فیزیکی از سرنگ‌های حجیم پزشکی و دامپزشکی برای پرتاب رنگ (رقیق شده) و مخدوش کردن آن‌ها استفاده کنید.
برقراری ارتباط اینترنتی امن
اگر قطع شبکۀ جهانی «اینترنت» و رفتن به روی «اینترنت ملی» به شکل سراسری یا در کل یک شهر رخ داده باشد، برای برقراری ارتباط امن با یکدیگر می‌توان از اپلیکیشن‌هایی مانند «تاکس» استفاده کرد. البته در این دوره از اعتراضات، حکومت در برخی شهرها قطع اینترنت را محله‌محور کرده است، به طوریکه ممکن است در یک شهر واحد، یک نفر متصل به شبکۀ بین‌المللی اینترنت و نفر دیگر متصل به شبکۀ ملی اینترانت باشد، به نظر می‌رسد که در این شرایط خاص، اپلیکیشن‌هایی مانند تاکس به عنوان ابزار ارتباطی کارایی ندارند.
در عوض با توجه به تکثیر متد اعتراضات محله‌محور و جنگ و گریز خیابانی معترضان برای تغییر مداوم مکان تجمع در یک محلۀ واحد، برای اولین بار ابزارهای شبکه‌سازی آفلاین (و متکی به بلوتوث) مانند Bridgefy و Briar بهترین شیوۀ امن برای هماهنگی میان معترضانِ هم‌محله‌ای محسوب می‌شود.
حکومت سال‌هاست که انواع و اقسام بدافزارهای جاسوسی را با انتشار فایل‌های apk آلوده در شبکه‌های اجتماعی نشر می‌دهد. تاکتیک اصلی‌اش در نشر این بدافزارها هم استفاده از عناوینی مثل «فیلترشکن» یا «تلگرام بدون فیلتر»، «استیکرهای واتس‌آپی» و غیره است. به همین سیاق در روزهای اخیر نیز فایل‌هایی با عنوان «اینترنت استارلینک» و «فیلترشکن مخصوص قطع اینترنت» و نظایر این‌ها را در گروه‌ها پخش کرده است. هرگز چنین فایل‌هایی را که برای آلوده‌سازی و شنود گوشی کاربران است، دانلود ونصب نکنید.
همچنین از فیلترشکن‌های رایگان غیرایمن یا وی‌پی‌ان‌های خریداری شده از داخل کشور استفاده نکنید. فیلترشکن معروف Betternet نیز به این لیست فیلترشکن‌های غیرامن اضافه شده[۵].
در این روزها تا جای ممکن دسترسی اپلیکیشن‌های داخلی (مانند همراه بانک و اسنپ و تپسی و برق من و غیره) را بر روی گوشی‌هایتان قطع یا محدود کنید؛ برای این کار می‌توانید گزینۀ Force Stop را از تنظیمات آن برنامه بزنید و «اجازۀ دسترسی» (app permission) آن برنامه را محدود کنید (دستور کار در تصاویر زیر آمده است).
محدودسازی سطح دستری برنامه به محتویات موبایل شما
قطع فعالیت موقت برنامه از گوشی
امنیت موبایل
بهتر است در تجمعات موبایل به همراه نداشته باشید، اگر هم دارید با رعایت نکات زیر باشد تا در صورت دستگیری به مدرک جرم و ضمیمۀ پروندۀ شما بدل نشود:
پیش از رفتن به تظاهرات، اطلاعات حساس را از روی گوشی خود پاک کنید. از حساب‌های کاربری در شبکه‌های مجازی (مانند اینستاگرام، توئیتر، تلگرام و غیره) خارج شوید. پیام‌های سیاسی رد و بدل شده میان خود و دوستان‌تان را پاک کنید و توصیه می‌شود حتی شماره تلفن برخی دوستان سیاسی و معترض خود را نیز از روی لیست تماس‌های گوشی حذف کنید (بعد از اتمام دورۀ اعتراضات می‌توانید دوباره شماره‌شان را ذخیره کنید).
همچنین به منظور عدم شناسایی و ثبت حضور شما در نقاط اعتراض، پیش از ورود به تجمع گوشی‌تان را در «حالت پرواز» (Airplane Mode) قرار دهید. «جی‌پی‌اس» (مکان‌یاب) و «بلوتوث» موبایل را نیز خاموش کنید.
حفظ امنیت اطلاعات شخصی شما در پروسۀ ارسال فایل‌های اعتراضی به رسانه‌ها، ادمین‌های کانال‌های خبری یا خبرنگاران هم موضوع مهمی است. هر قدر هم که به آنان اعتماد مطلق داشته باشید، همیشه احتمال این را وارد بدانید که خود آن‌ها نیز ممکن است ضربۀ امنیتی بخوردند. پس: ۱- اولاً همیشه این کار را با اسامی مستعار انجام دهید، ۲- بلافاصله پس از اطمینان از دانلود فایل‌ها، کل چت را دوطرفه پاک کنید و ۳- بهتر است که پیش از ارسال فایل‌ها، تمام «متا دیتا» یا فراداده‌ها را از فایل‌های مربوطه پاک کنید. فراداده‌ها اطلاعاتی مثل مارک و مشخصات دستگاه گوشی و ساعت ضبط و مکان و غیره هستند که در درون فایل‌های فیلم‌ها و تصاویر ذخیره می‌گردند. برخی از موبایل‌ها این امکان را دارند که با ورود به تنظیمات دوربین، گزینۀ ثبت فراداده‌ها را در آن‌ها به شکل پیش‌فرض غیرفعال کرد. اگر چنین گزینه‌ای در تنظیمات دوربین گوشی‌تان نیست، می‌توانید از اپلیکیشن‌هایی مثل Metadata Remover برای این کار استفاده کنید. اگر هیچ‌یک از کارهای بالا را نمی‌کنید، فراموش نکنید که حداقل از تنظیمات بخش دوربین گزینۀ «درج جغرافیایی مکان تصویربرداری» یا همان Geo-Tagging غیرفعال‌شده باشد.
نحوه غیرفعالسازی گزینه درج برچسب جغرافیایی در تصاویر و ویدیوهای ضبط‌شده درگوشی‌های اندروید
اگر اقدام به فیلمبرداری از تجمع کرده‌اید، یا می‌توانید آن را فوراً به فرد معتمدی که در تجمع نیست ارسال و آن را از روی گوشی پاک کنید (البته با توجه به قطعی اینترنت در مکان اعتراض، محدودیت انتقال امن داده‌ها بدون فیلترشکن و توصیۀ کلی به عدم روشن کردن سیمکارت در نقاط اعتراضی، این امر ممکن است چندان عملی نباشد)، بنابراین به عنوان روش جایگزین می‌توانید دستورالعمل زیر را به کار ببرید:
جداکردن فیزیکی داده‌های حساس
تغییر محل ذخیرۀ پیش‌فرض فیلم‌ها به کارت حافظۀ خارجی و خارج کردن کارت حافظه:
با ورود به قسمت تنظیمات دوربین گوشی‌تان، محل ذخیره عکس‌ها و فیلم‌ها را از «حافظۀ داخلی» به «حافظۀ خارجی» موبایل تغییر دهید. به این ترتیب اگر زمانی در شرایط سختی گیر کردید که امکان پاکسازی و حذف فیلم‌ها نبود، با خارج کردن فیزیکی کارت حافظۀ خارجی، مدرک جرم از گوشی شما برداشته خواهد شد (عملی که در بسیاری از گوشی‌ها به دلیل تعبیۀ آسان مکان کارت حافظه، در کمتر از ۵ ثانیه، با تنها یک دست و بدون نیاز به بیرون آوردن گوشی از جیبِ شلوار و مانتو نیز قابل انجام است.
اگر جایگاه کارت حافظۀ خارجی شما زیر باتری موبایل بود یا به طور کلی سهل‌الوصول نبود، با تهیۀ یک رابط SD card به OTG می‌توانید همین پروسه را بنا به توضیحات بالا پیش ببرید (منوط به اینکه گوشی شما تکنولوژی OTG را پشتیبانی کند)
رمز گوشی‌تان را به شکل الگو یا عدد بگذارید و نه اثر انگشت یا چهره؛ اما اگر به هر دلیلی شما را مجبور به باز کردن قفل گوشی‌تان کردند، بهتر است پیشتر با نصب اپلیکیشن‌هایی مانند App Hider فایل‌ها و اپلیکیشن‌های حساس را پنهان و رمزگذاری کنید یا با کمک اپلیکیشن‌هایی مانند Second Space محیطی غیر از محیط اصلی گوشی و محتویات آن را نشان‌شان بدهید (البته توجه کنید که این روش‌ها -خصوصاً دومی- تنها در یک وارسی شتابزدۀ موبایل از سوی گشت ارشاد یا بسیج و امثالهم جواب می‌دهد و مدارک جرم به شکل سطحی در گوشی شما پنهان شده‌اند. به عبارتی در صورت دستگیری و بررسی گوشی در بخش آی‌تی نهادهای امنیتی احتمال دارد فاش شوند. بنابراین بهتر است یا کلاً گوشی با خود نبرید یا اگر می‌بَرید، پاکسازی شده باشد و فیلم‌های تجمع هم بر روی حافظۀ خارجی، ذخیره شده و پیش از تحویل گوشی به مأمور و به شکل فیزیکی از گوشی جدا شود).
کمک گرفتن از اقشار بزرگتری از معترضان خاموش
کسبه، اهالی محل، پزشکان و پرستاران
در هر جنبش اجتماعی، عده‌ای پیشرو و رزمنده و سازمانده هستند و بخش بزرگتری از مردم، همدل اما محافظه‌کار در همراهی عملی. هنر ما باید آن باشد که این عدۀ بزرگتر را که حاضر به حضور در تظاهرات یا پرداخت هزینۀ سنگین نیستند، به نحوی همراه کنیم که از راه‌هایی کم‌هزینه بتوانند کمک‌های مؤثر برسانند. یک نمونه از این‌ها مغازه‌ها و منازلی است که در مجاورت اماکن اعتراضی هستند. می‌توان با زبانی همدلانه و اقناعی از کسبه و سکنۀ محل خواست که در ایام اعتراضات، اقدام به برداشتن یا غیرفعالسازی دوربین‌های مداربستۀ مغازه‌ها و منازل‌شان یا حذف روزانۀ فیلم‌ها از حافظۀ دستگاه‌ها کنند و همین درخواست را نیز خودشان به گوش دیگر اهالی و کسبه نیز برسانند؛ چرا که مأموران و نهادهای امنیتی از این فیلم‌ها مکرراً و مکرراً برای شناسایی و پرونده‌سازی علیه معترضان استفاده می‌کنند.
همچنین ساکنان ساختمان‌های مسکونی که در مجاورت اعتراضات هستند، می‌توانند پشت پنجره‌ها مراقب باشند تا در صورت مشاهدۀ تعقیب و گریز میان مأموران و معترضان، درِ حیاط و پارکینگ و پشت‌بام را به روی معترضان باز و راه فرار آن‌ها را میسر کنند.
در روزهای اخیر با کشیده شدن زمان تظاهرات به شب‌ها، دیده شده که شهرداری با خاموش کردن عمدی و زودهنگام چراغ خیابان‌ها، تلاش می‌کند تا با این روش نوعی شرایط حکومت نظامی غیررسمی را ایجاد و فشاری برای خالی کردن خیابان‌ها و بستن مغازه‌ها تحمیل کند. در این شرایط باز نگه داشتن مغازه‌ها به روشنایی و عادی‌سازی تردد و ایجاد پوشش و فضای امن برای معترضان در خیابان کمک زیادی می‌کند. عده‌ای از کسبه عملاً همین روش را پی گرفته‌اند و با وجود اعتراضات مغازه‌ها را نمی‌بندند که باید آن را تقویت کرد.
غیر از موارد اورژانسی و حاد، به بیمارستان رجوع نکنید و در عوض از پزشکان و پرستاران یا دانشجویان پزشکی یا پرستاری معتمد در فامیل و دوستان‌تان کمک.
در روزهای گذشته برخی پزشکان و حتی روانشناسان مشخصات خود را در فضای مجازی برای کمک به معترضان و مجروحان اعلام کرده‌اند؛ البته که تعداد زیادی از روی حُسن نیت دست به این اقدام زده‌اند (بااین‌حال اصرار به اعلان علنی مشخصات، الزاماً کمکی به حفظ امنیت خود یا مجروحان و معترضان نمی‌کنند). این درحالیست که به موازات این موضوع، اطلاع داریم که ده‌ها پزشک دیگر از شهرهای مختلف از طریق واسطه‌های امن و بدون اعلام عمومی مشخصات، داوطلب کمک به مجروحان شده‌اند (نوعی شبکه‌سازی مجازی امن و باواسطه). به طور کلی اما مؤثرترین شیوه از کمک‌رسانی درمانی به شکل شبکه‌سازی از درون بیمارستان‌ها و میان پزشکان معتمد و معرفی به دایرۀ دوستان و فامیل برای معرفی مجروحان معترض رخ می‌دهد. در جایی مثل کردستان این نوع شبکه‌سازی بسیار ارگانیک اتفاق می‌افتد و مجروحان کمتر بر روی زمین می‌مانند؛ درحالی‌که در کلانشهرها اجرایش گرچه سخت‌تر، اما همچنان اگر با همکاری و مشارکت بیشتر کادر درمان از درون خود بیمارستان‌ها کلید بخورد، ممکن‌تر و عملی است (به اینجا نگاه کنید).
علاوه بر درمان جراحات، معرفی روش‌های تأمین سریع داروهای نسخه‌ای و همچنین نشر ویدیوهای آموزشی درمان جراحت‌ها یا مدیریت روانی شرایط استرس‌زای اعتراضات و امثالهم هم از دیگر روش‌های کم هزینه برای کمک به جنبش است.
سناریوی بازداشت
موقع بازداشت در خیابان، بلافاصله مشخصات واقعی خودتان را لو ندهید. مدتی است که شماره کارت ملی و مشخصات کامل بسیاری از مزدوران حکومتی از سوی گروه‌های هکری افشا شده است. اگر زمانی در ون‌ها یا ماشین‌های نیروهای سرکوب (مثل گشت ارشاد یا گارد یا لباس شخصی) مجبور به دادن نام و کد ملی شدید می‌توانید اطلاعات کد ملی همان مزدور‌ها را بدهید! تا این مرحله هنوز دستگیری شما نهایی نشده و هدف از این نوع استعلام‌ها دیدن سوابق سیاسی و پرونده‌های قبلی شماست؛ بنابراین دادن چنین اطلاعاتی موضوعیت ندارد. منتها اگر دستگیری قطعی شد و زمانی که در پروسۀ پذیرش به بازداشتگاه (و انگشت‌نگاری) بودید، دادن اطلاعات اشتباه برای شما دردسرسازتر می‌شود. پس از توصیۀ اول تنها زمانی استفاده کنید که می‌خواهند استعلام فوری (در خیابان) از سوابق شما بگیرند.
همیشه یک ناخن‌گیر یا ابزار برش کوچک همراه داشته باشید تا در صورت بازداشت اگر امکان داشت دستبند پلاستیکی را پاره و فرار کنید.
انتحاری نزنید، به این فکر کنید که جنگ با جمهوری اسلامی نه یک مسابقۀ دوی سرعت، بلکه مسیری بلندمدت و همچون دوی استقامت است. بنابراین از این مرحله به بعد سعی کنید در مدت اسارت، جان و روان خود را با کمترین هزینه (برای مراحل بعدی مبارزه) حفظ کنید. به هیچ وجه زیر بار اعتراف به جنگ خیابانی نروید. انکار کنید. اگر فرد سیاسی حرفه‌ای و باسابقه نیستید، در جلسات بازجویی بر دفاع از عقایدتان پافشاری نکنید. گرچه انکار نفرت به این رژیم و عقاید سیاسی‌تان عملی به غایت خودتخریبگر و تحقیرآمیز است، اما برای نجات سلامت و جان‌تان در آن تردید نکنید. هدف شما، قانع کردن و بحث منطقی با بازجو نیست و اعتراف، فقط پرونده را سنگین می‌کند. به این پروسه همچون عملیات سیاسی «فریب دشمن» نگاه کنید و به روزی که دوباره پس از آزادی به خیابان برخواهید گشت و انتقام خواهید گرفت بیاندیشید تا بار روانی این دوره از اسارت سبک‌تر شود.
[۱] حتی اگر هم مدرک جرمی در این وسایل نباشد، معمولاً مأموران از ضبط طولانی‌مدتِ این نوع وسایل به عنوان نوعی اهرم فشار بر زندانی و خانواده‌اش استفاده می‌کنند. بنابراین بهتر است در زمان تفتیش هیچ وسیلۀ مهمی به چنگشان نیفتد.
[۲] آدرس تلگرام و اینستاگرام:@sarkhatism
[3] آدرس اینستاگرام: @Blackfishvoice_
[4] آدرس اینستاگرام و توئیتر: @۱۵۰۰Tasvir
[5] مدیر اجرایی این شرکت از وابستگان امنیتی جمهوری اسلامی است و ظن آن می‌رود که این فیلترشکن اساساً یک پروژۀ جاسوسی سایبری علیه فعالان داخل کشور بوده باشد.
TelegramFacebookTwitterWhatsAppPrintFriendlyاشتراک گذاری
