پس از وقوع حادثه معدن طبس، سیلی از مقامات و مسئولان جمهوری اسلامی به همراه رسانه‌ها وارد میدان واقعه شدند. درباره خود انفجار و ناایمنی کار و بازی با جان کارگران تاکنون بسیار گفته شده اما درباره دیگر موضوعاتی که هر روزه کارگران معادن با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، صحبتی به میان نمی‌آید!
وضعیت رفاه و معیشت و فقر این کارگران و شرایط کاری آنان دست کمی از وضعیت ایمنی کارشان و امنیت جانی آنان ندارد.
وقتی خبرنگاران به دلیل شرایط خاص محیط معدن بالاخره از حلقه‌های حفاظتی و لایه‌های پرتعداد نگهبانان رد شدند، با صحنه‌های عجیبی مواجه شدند که در رسانه‌های رسمی نمی‌توانست انعکاس یابد. بسیاری از رسانه‌ها آن را طبق معمول سانسور کردند.
برخی نیز تحت این عنوان که «آبروی کارگران می‌رود» و «برای حیثیت کارگران خوب نیست» سکوت را توصیه کردند. در صورتی که در این مورد تقصیری بر دوش کارگران نبوده و نیست!
وضعیت خوابگاههای کارگری کارگران معادن به ویژه در استان خراسان جنوبی و طبس فاجعه بار است. اتاق‌هایی کثیف، با تخت‌هایی بدون ملافه برای کارگرانی که از میان انبوهی از زغالسنگ بیرون می‌آیند، در کنار کمبود حمام و سرویس بهداشتی سالم، تنها بخشی از شرایط آنان است.
قسمت اصلی ماجرای محل اسکان کارگران، گسترش مشکوک اعتیاد و مصرف مواد مخدر است. وضعیت چنان خراب است که باوجود ورود بازرسان و خبرنگاران به محوطه، هنوز نصف بیشتر اتاق‌ها با گاز پیک نیکی روشن قابل رویت هستند. بوی تریاک از درون تک تک اتاق‌ها باوجود اعلام آماده باش برای نظافت اتاق‌ها، هنوز حس می‌شود!
در آنجا کارگران می‌گویند از میان هر سه کارگر، حداقل دو نفر معتاد است. قدیمی‌ها به آنان گفتند که با وجود دردهای جسمی و شرایط روانی سخت کار در معدن، فقط با مواد مخدر می‌توانید تحمل کنید. بسیاری از کارگران را با این ذهنیت سازی به کام اعتیاد کشاندند.
در این میان کارفرما و نفرات و گماردگان او با هر نوع تشکل یابی و هرنوع اجتماع برای بیان مطالبه درجا برخورد کرده و در میان کارگران افرادی را نیز قرار می‌دهند! باوجود این شرایط سخت امنیتی اما مواد مخدر به راحتی در میان خوابگاههای کارگری معادن معدنجوی طبس وجود دارد. کارگران می‌گویند وضع دیگر معادن سنتی زغالسنگ نیز همین است و بسیاری از کارگران که برای امرار معاش وارد کار معدن شدند، با دردها و بیماری‌ها و سختی‌های اعتیاد این کار را ترک می‌کنند!
برای نیروهای آگاه و مبارز کمونیست این روشن است که گسترش مواد مخدر در زندان‌ها و خوابگاههای کارگری و… یکی از روش‌های عمدی کنترل و جلوگیری از شکل‌گیری هرنوع حرکت مثبت است.
ما حکمتیست‌ها ترویج عامدانه هرنوعی از اعتیاد و تحمیل شرایط سخت اسکان و کار به کارگران را محکوم و با صدای بلند آن را نه گناه کارگران بلکه نتیجه تحمیل وضعیت مشقت بار بر آنان می‌دانیم!
١٨ مهر ١۴٠٣
