در مورد اعتراضات وسیع معلمان در اقلیم کردستان”سلیمانیه”
کمونیست: در هفته گذشته شاهد اعتراضات وسیع معلمان در اقلیم کردستان- سلیمانیه بودیم. علت این اعتراضات چه بود؟ چرا معلمان برای حقوق اولیه خود مجبور به اعتراض و اعتصاب غذا میشوند؟
همایون گدازگر: این اعتراضات هرچند در شهر سلیمانیه ودر اقلیم کردستان بوقوع پیوست وحالت منطقه ای داشت ، اما نباید فرموش کرد که بخشی از معضلات وپیچیدگی هایی است که حاکمیت قومی و مذهبی در عراق به جامعه عراق و کردستان تحمیل کرده است. خارج از اقلیم کردستان هم ودر بزرگ شهرهایی مثل بغداد و بصره و شهرهای جنوبی عراق اعتراضات توده ای علیه فقر وبیکاری، فساد دولتی، نبود خدمات اجتماعی و نا امنی همیشه بصورت شورشهای توده ای وجود داشته است و نیروهای سرکوبگر از به رگبار بستن مردم معترض وکشتار آنها ابایی نداشته اند. اما تفرقه قومی ومذهبی که بصورت دستجات مسلح و تبهکار قدرت دولتی را در بین خود تقسیم کرده اند مانع از آن شده است که این اعتراضات به نتیجه قابل توجهی برسد .
در واقع حاکمیت فاسد مرکزی علیرغم وجود ثروت وامکانات زیاد، هیچوقت نه خواسته است ونه توانسته است جوابی به مشکلات عدیده جامعه عراق بدهد. تلاش برای حفظ قدرت وسهم بری فرقه ای، میدان دادن به أنواع میلیشای جنایتکار مذهبی در حاکمیت، دخالت جمهوری اسلامی، ترس از فعال شدن دوباره نیروهای داعش، اختلاف درمورد حضورآمریکا و نا خرسندی کشورهای عربی از رابطه با ایران وغیره أساسا دستور کار حاکمیت عراق برای سرپا ماندن و حفظ قدرت است، ودر این شرایط رسیدگی به خواستهای بدهی مردم به ندرت جایی در اولویت‌های حکومت پیدا می کند .
حالا اگر مردم عراق با چنین حاکمیتی ضد مردمی طرفند، مردم کردستان عراق مزید بر حکومت مرکزی با حکومت اقلیم هم در گیر هستند، که همان بی وظیفه گی، فساد، دسته بندی حزبی و عشیره ای را دوباره تکرار می کند. یعنی مردم کردستان عراق و اینجا معلمین و حقوق بگیران دوبار و در واقع دوبله گرفتارند. خواست‌ها و مطالباتشان بین مرکز وحکومت کردی همواره در حال پاس دادن بیکدیگراست. سایه دسته بندی و دزدی وچپاول فرقه ای، حزبی و عشیره ای ومذهبی چنان روی این دو دولت سنگین است که حتی قادر به اجرای قوانین نوشته شده ومورد توافق یکدیگر را ندارند و بسادگی آن را نقض می کنند .
حقوق ومطالبات معلمین و حقوق بگیران در کردستان عراق سالهاست در شکاف رقابت این دو حکومت ضد مردمی حیف ومیل می شود و مشکلات عدیده و زیادی برای خانواده های آنها و امر تدریس و تحصیل درکردستان عراق بوجود آورده. این امر از جمله موجب نگرانی اولیای دانش آموزان و مردم شده است. از یک طرف دولت مرکزی که اختیار ثروت وسامان جامعه عراق را در دست دارد از پرداخت بموقع حقوق معلمان حقوق بگیران طفره می رود، وبه این وسیله موجب شکاف و ایجادبحران در جامعه کردستان عراق می شود، واز طرف دیگر أحزاب بورژوازی حاکم با بهره برداری از چاهای نفت و اخذ گمرگات در دهها نقطه مرزی ثروت میلیاردی اندوخته اند اما در مقابل حق وحقوق معلمان از خود سلب مسئولیت کرده وآنها را حواله حکومت مرکزی می کنند.
معلمان وحقوق بگیران شهر سلیمانیه بیش از یک دهه است برای کسب حقوق مسلم وبدیهی خود با حکومت اقلیم کردستان دست بگریبانند. طی چند سال گذشته حقوق یک سال آنها در مجموع از طرف حکومت اقلیم بالا کشیده شده است. نزدیک به چهار سال نصف و یا یک چهارم حقوق خود را آنهم با مبارزات و تظاهرات وراهپیمایی های مداوم دریافت کرده اند. این وضعیت شرایط مشقت بار و تحقیر آمیزی به معلمین و حقوق بگیران تحمیل کرده است که ناچارا اغلب مایحتاج زندگی خود را با گرفتن بدهی از مغازه ها تامین می‌کنند تا در صورت وصول حقوق ماهانه بتوانند آن را بازپرداخت کنند. تحمیل این شرایط غیر انسانی به این بخش از جامعه که پرورش دهندگان نسلهای آینده هستند و طبیعتا باید از امنیت مالی و زندگی آسوده برخوردار باشند، شخصیت وکرامت آنها را جریمه دار کرده است .
در مقابل همین بی مسئولیتی مقامات اقلیم و در ادامه اعتراضات همیشگی، معلمان و دیگر حقوق بگیران از روز ۲۸ ژانویه در شهر سلیمانیه در مقابل دفتر سازمان ملل در شهر سلیمانیه چادری اعتراضی برپا کردند و تحصن نامعلومی را درآنجا اعلام کردند .خبراین حرکت بسرعت در تمامی کردستان و خارج از کردستان عراق پخش شد و پشتیبانی طیف های وسیعی از مردم و نهادها و احزاب سیاسی را بدنبال داشت. البته احزاب ناسیونالیست کرد که متکی به کمک های مالی حکومت اقلیم هستند در مورد این اعتراض و اعتصاب طبق معمول همیشگی سکوت کردند. اما دیگر جریانات ایرانی از کردستان تا خارج کردستان از این حرکت برحق معلمان بگرمی پشتیبانی کردند .
کمونیست: بدنبال درخواست فعالین اجتماعی بازار و مردم علی العموم به پشتیبانی از معلمان اعتراض و اعتصاب کردند، آیا این اعتراضات می‌تواند در برآورده شدن خواستهای معلمان تاثیر داشته باشد؟
همایون گدازگر :اتفاقا این همان موردی است که اعتراضات معلمین در کردستان عراق آن را کم داشت، یعنی پشتیبانی بخش‌های دیگر جامعه. فراخوان شب وروز ما در رابطه با مبارزات بازنشستگان و معلمان درایران روی همین کمبود سوار است. یعنی پشتیبانی بخش‌های دیگر جامعه از آنها. این فاکتور این بار در اعتراض و اعتصاب معلمان شهر سلیمانیه عمل کرد وجواب مثبت گرفت. از همان روزهای اول ۱۳ نفر از معترضین دست به اعتصاب غذا زدند. خود این حرکت موجب نگرانی مردم و نهاد وتشکلهای انساندوست در منطقه شد و خیلی ها بدرست آن رانمی پسندیدند. زیرا معلمان و حقوق بگیران به اندازه کافی از دست حاکمیت بیرحم سرمایه داری آسیب و ضربه دیده اند. اعتصاب غذا اقدامی از سرضعف و علیه سلامتی خود و جسم روح آنها را بیشتر فرسوده می‌کند و اصولا اقدامی تعرضی علیه دشمنان مردم نیست. خوشبختانه این اعتصاب غذا پس از نزدیک به دوهفته به درخواست مردم و نهادهای انساندوست در شهر سلیمانیه و شهرهای اطراف آن پایان یافت .
اما تاثیر پشتیبانی مردم شهر سلیمانیه و شهرهای اطراف یک نقطه عطف و سنگ بنای کارزارهای بعدی در شهر سلیمانیه و راهی بود که مردم و نهادهای مدنی درمسیر رویارویی با حاکمان اقلیم نشان دادند. دوحرکت حداقل در این جریان موفقیت هرچندنسبی این اعتراضات تاثیر داشت. وقتی معلمان مبارز تصمیم گرفتند صدای حق خواهی خود را به پایتخت حکومت اقلیم یعنی شهر اربیل ببرند عده ای از مردم سلیمانیه و شهرهای اطراف آنها را همراهی کردندو علیرغم ضرب وشتم نیروهای امنیتی وزدن گاز اشک آور به معترضین اما از پست نظامی اصلی کنترل شهر اربیل به اسم دێگەڵە عبور کردند و مقامات اقلیم را متوجه اتحاد وهمبستگی مردم با معلمین کرد .
مورد دوم اعتصاب و بستن مغازه های شهر سلیمانیه و شهرکهای مجاور در پشتیبانی از اعتراض معلمین بود که خود تاثیر زیادی در همبستگی مردم و روحیه اعتصاب کننده گان داشت. دراثر فعالیت جمع‌ها و نهادهای مبارز در شهر سلیمانیه، فراخوانی برای یک اعتصاب کوتاه در بین مغازه ها وکاسبکاران پخش شد، در جواب به این فراخوان روز دهم فوریه کاسبکاران چند شهر وشهرک با بستن مغازه های خود پشتیبانی خود را از اعتصابیون اعلام کرده و در پایان بطرف محل اعتصاب راهپیمایی کردند واز آنها خواستند که به اعتصاب غذا پایان بدهند. اعتراض معلمان وحقوق بگیران طی این دوهفته که با پشتیبانی گرم مردم منطقه همراه بود، جدا از تقویت روحیه همبستگی واتحاد، مسئولین حکومت را ناچار از پرداخت حقوق ماه ۱۲سال قبل و تداوم بموقع حقوق‌ها در آینده کرده است.. اما مردم فریبکاری حکومتگران دروغگو را می شناسند و برای احقاق حقوق خود قدرتمندتر به میدان خواهند آمد. باید از تجارب این دور از اعتراضات برای رویارویی‌های آتی که اجتناب ناپذیر در راه خواهند بود استفاده کرد.
۱۳ فوریه ۲۰
