گفته میشود مارکس برگشته است! اما او همواره حضور داشته است. حضورِ سنگینی در تفکر و عملِ بشرِ در جستجوی آزادی از انقیاد طبقاتی داشته است. او به همان میزان و شاید هم بیشتر، در تفکر و عمل طبقه بورژوازی، بویژه در دوره های بحران، حضور داشته است. در ٢٠٠ مین سالروز تولدش، بعد از نشستن گرد و خاک تبلیغات سبک و تجاری “پایان تاریخ”، “پایان کمونیسم” و “پایان مبارزه طبقاتی” و تعرض آنتی کمونیستی بعد از پایان جنگ سرد، امروز مارکس با احترام فراوان صدرنشینِ صحنه تفکر پیشرو و رهاییبخش بشریت است. دیگر نه فقط از منتقدینِ بیمایه و مُغرضِ کمونیسم صدای جدی ای نمی شنوید بلکه خود بورژوازی در متن کمپینِ دویستمین سالروز تولد مارکس، بنا به سرشتِ بازاری اش، از نام مارکس برای فروش کالاهایش بهره میجوید. بورژوازی اما از مارکس به این دلیل تجلیل نمی کند که بر حقانیتِ اصول انتقادی و تحلیل علمی و تئوری و روشِ نقد اقتصاد سیاسی سرمایه داری، صحّه بگذارد و لذا کمونیسم و انقلاب کمونیستی را تنها راه حلِ اوضاعِ امروز بداند. خیر، بورژوازی میخواهد مارکس را بعنوان شخصیتی انکار ناپذیر، زنده، جذاب برای نسلهای مُتمّادی، رکورد دار در فروش آثار، رقیبی غیر قابلِ حذف، موردِ رجوعِ مکاتبِ مختلفِ اقتصادی و بورس بازانش، بپذیرد و بعنوان “فیلسوف و اقتصاددانی مطرح” درونی اش کند. بورژوازی نهایتا تا حدّ توماس پیکتی عقب می نشیند که تکرار خسته کننده ای از موعظه مُشفقانه تعدیلِ ثروت و شکافهای طبقاتی را برای تداوم سرمایه داری پیشنهاد کند.
مراسم تجلیل از مارکس در قرن بیست و یکم، برای پرولتاریا اما صرفا انعکاسی از نیاز ناگزیر به مارکس و انتقاد مارکسی در جامعه به وضعِ موجود است. انتقادی که امواج گسترده و اساسی پراتیک آن را باید در اعتصابات و مبارزه کارگری در چهارگوشه جهان جستجو کرد، در گسترش انتقاد ضد کاپیتالیستی و نیاز به مارکس انقلابی و راه حل کمونیستی بحران جستجو کرد. امروز، بیش از هر زمان در تاریخ سرمایه داری، بشریت کارگر و دنیای معاصر در مقابل دو راهی های سرنوشت ساز قرار گرفته است. اوضاع کنونی سرمایه داری چشم انداز هولناکی را مقابل انسان امروز گرفته است. از طرفِ دیگر، تلاشهای بشر در طول تاریخ برای آزادی و رهائی از مشقاتِ موجود، چهارچوبی بهتر و کامل تر از کمونیسم نیافته است. این دوره ای است که نیازهای مادّی مبارزه و کشمکش طبقاتی در قرنِ بیست و یکم با چهارچوبهای انتقادی و سُنت های مبارزاتی ریشه دار در مبارزه طبقاتی، بیش از پیش امکان چفت شدن دارند. این امکان بیش از هر زمانی وجود دارد که کمونیسم و مارکس تنها پرچم انقلابی، فکری – سیاسی و انتقادی – پراتیکی جنبش طبقه کارگر علیه سرمایه داری باشد.
حزب کمونیست کارگری- حکمتیست، روز ۵ مه، دویستمین سالِ تولدِ مارکس را گرامی میدارد و همراه با جنبش بین المللی کارگری، بر حقانیتِ مارکس و کمونیسم کارگری بعنوان جنبش طبقه کارگر برای آزادی جامعه تاکید می گذارد. حزب حکمتیست گنجینه فکری، تئوریک و متدولوژیک مارکس را ابزاری برای عمل انقلابی و کمونیستی و اسلحه ای برای مبارزه سیاسی برای انقلاب کارگری و کمونیستی و تغییر بنیادی نظام سرمایه داری می داند. در این مناسبت طیف های گسترده ای از مردم جهان به مارکس به عناوینِ مختلف رُجوع می کنند و حقانیت وی را از زوایای مختلف مورد توجه قرار خواهند داد. برای جنبشی که فلسفه وجودی اش تلاش برای تغییرِ انقلابی جهان است، در اینروز باید بر نیازِ اساسی جوامعِ امروز به مارکس و به راه حلِ کمونیستی مارکس مُتمرکز شود. حزب حکمتیست بعنوان گردانی از جنبش بین المللی کمونیستی کارگران، مارکس و ماتریالیسم پراتیک را، پرچم انتقادی و عمل انقلابی و کمونیستی خود قرار داده است. جهان امروز بیش از هر زمان به تغییر نیاز دارد!
حزب کمونیست کارگری – حکمتیست
١ مه ٢٠١٨
