بیانیه حزب حکمتیست در باره دوره جدید اعتراضات در ایران،
دور جدیدی از اعتراضات توده ای علیه فقر و گرانی و بیکاری، علیه بانیان و مسببین این اوضاع، علیه حکومت فاسد جمهوری اسلامی آغاز شده است. اعتراضات کوبنده روزهای اخیر در اصفهان و کرج و رشت و تهران و ساری و شیراز و اهواز و اراک، که پتانسیل وسیع شدن سریع آن به حُکم اوضاع جامعه بسیار محتمل است، میرود که بساط جمهوری اسلامی را با قدرت انقلابی مردم کارگر و زحمتکش برچیند. اعتراضات دیماه روی دوش یک رشته وسیع اعتراضات و اعتصابات کارگری و اعتراض زن و مرد آزادیخواه و پیشرو علیه فقر و گرانی و اختناق و تحجر اسلامی بوقوع پیوست. تداوم این اعتراضات با مبارزات قهرمانانه کارگران هپکو و آذرآب، کارگران فولاد اهواز، کارگران نیشکر هفت تپه، راه آهن استان آذربایجان، معلمان و بازنشستگان و رانندگان کامیون و صدها اعتصاب و تجمع کارگری در سراسر کشور تداوم یافت و امروز بار دیگر در اعتراضات شهری و توده ای و در کیفیت روشن تر و پخته تری بروز میکند. اینها لحظات خُرد شدن استخوانهای رژیم اسلامی میانِ چرخ دنده های اعتراض و عملِ انقلابی و قیام است.
اعتراضات روزهای اخیر که با شعارها و قاطعیت انقلابی روشن تری خود را بیان میکند، ادامه اعتراضات پرشکوه دیماه مردم کارگر و زحمتکش، زن و مرد و جوان آزادیخواه، در بیش از صد شهر ایران، علیه گرانی و فقر و فلاکت اقتصادی، علیه استبداد و ارتجاع اسلامی است. این دور جدیدی از قیام ستم دیدگان جامعه است که دیگر نمیتوانند وضع موجود را تحمل کنند. این اعلام و اثبات این حکم قدیمی ماست که جامعه ایران حکومت اسلامی نمی خواهد و این حکومت وصله ای ناجور بر پیکر آن جامعه است. این جنبش متاثر از کشمکش های درون حکومتی نیست، بلکه بلاواسطه کل حکومت و جناحها و ارکانهای قدرت نظام اسلامی را هدف قرار داده است. تقابل با نیروی سرکوب و آمادگی تهاجم به فرمانداری ها، بسیج و سپاه، دفاتر امام جمعه ها و ارکانهای قدرت رژیم، از یکسو عمق نفرت مردم کارگر و زحمتکش از رژیم اسلامی را منعکس میکند و از سوی دیگر تبلور اراده ای عظیم مردمی است که تصمیم به عبور از جمهوری اسلامی گرفته است.
حزب حکمتیست در ارزیابی های سیاسی خود و از جمله در سند مصوب کنگره هشتم حزب در نوامبر ٢٠١٧ راجع به اوضاع سیاسی ایران، به استقبال این اوضاع رفته و تصریح کرده بود؛ “کنگره هشتم حزب حکمتیست اعلام میکند که دوره آتی، دوره قدرتنمائی وسیع تر جنبش های اجتماعی ریشه دار در جامعه، جنبش کارگری، جنبش علیه فقر و بیکاری، جنبش آزادی زن، جنبش علیه اسلام و خرافه خواهد بود. تشدید بحران حکومت اسلامی و تشدید فقر و گرسنگی و بیکاری و اختناق و بی آیندگی دهها میلیون نفر، چشم انداز یک تعیین تکلیفِ با جمهوری اسلامی را به صدر سیاستِ ایران میراند”. این اتفاق با قدرت رخ داده است و حزب حکمتیست با اعتماد بنفس و اشتیاق برای پیشروی و پیروزی این جنبش حق طلبانه تلاش میکند.
نقطه قدرت این جنبش سرنگونی طلبانه سراسری بودن و ضد اسلامی بودن آن با حضورتعیین کننده و موثر کارگران، زنان و جوانان و توده میلیونی مردم تحت ستم و حق طلب است. این جنبش برخاسته از اعماق جامعه، برخلاف مالیخولیای اصلاح طلبان و ورشکستگان سیاسی که تلاش دارند این اعتراضات را به باندهای رقیب مُنتسب کنند، توهمی به حکومت اسلامی و جناح هایش ندارد و برای جارو کردن اسلام و حکومت اسلامی بمیدان آمده است. این جنبشی برای آزادی و برابری و رفاه است که حکومت فقر و گرانی و اختناق اسلامی را بمصاف کشیده است. این اعتراضات در عین حال که اشکال اولیه سازمانگری را دارد و در سیر خود بدست میدهد، در عین حال نیازمند یک رهبری و یک افق سراسری برای پیروزی و بزیر کشیدن رژیم اسلامی است. محدودیت های این جنبش فقدان نهادهای رهبری و سازمانگر در مقیاس سراسری است که در هر مرحله اتحاد و پیشروی جنبش اعتراضی را تامین و تضمین کند. حزب حکمتیست و کمونیستها و کارگران کمونیست موظفند این خلأ را بسرعت پُر کنند.
شرط پیروزی اینست که اولا، این جنبش در هر مرحله از مبارزه خویش به هیچ ذره از جمهوری اسلامی رضایت ندهد و هر نقطه سازشی را در مسیر خود شکست دهد. جمهوری اسلامی، بدون اما و اگر، باید برود. ثانیا، در تقابل با سیاستهای ارتجاع جهانی و منطقه ای و در مقابله با سیاستهای ناسیونالیستی و قوم پرستانه که صفوف مردم علیه کل حکومت را متفرق و متلاشی می کند، بایستد. ثالثا، ارگانهای عمل مستقیم و انقلابی را برای متشکل کردن و جلب توده های وسیع تری از مردم زحمتکش به صفوف مبارزه علیه رژیم اسلامی، بعنوان ابزار سازمانگری اعتراضات در محلات و در محلهای کار، و بعنوان ارگانهای قیام برپا کنند. شوراها را باید همه جا ایجاد کرد. خط مشی تاکتیکی ما و این جنبش باید این باشد که به هر درجه رژیم با فشار اعتراض و قیام های شهری کنترلش را بر جامعه از دست میدهد، توسط ارگانهای اعمال قدرت مستقیم مردم کارگر و زحمتکش، توسط شوراهای کارگران و مردم زحمتکش پُر شود. رابعا این جنبش نیازمند تامین آمادگی دفاع از خود در مقابل موج سرکوب و توحش رژیم است. هر تهاجم رژیم به صفوف اعتراض باید درهم شکسته شود.
بعنوان کمونیست کارگری و رادیکال و انقلابی باید بدون وقفه و همه جا تشکیلات و سازمان کمونیستی را در محل کار و زیست گسترش داد. پیشروان کمونیست و فعالین کارگری باید بلافاصله سازمان کمونیستی و حزبی را در متن این تحولات در ایران ایجاد و محکم کنند و بعنوان اهرمهای اساسی سازمانگری توده ای و پاسخ به نیازهای کشمکش سیاسی و طبقاتی بکار گیرند. ما به سمتی میرویم که سازمانهای شهری و منطقه ای حزب را در ایران مستقر میکنیم و مقدمات این کار را در همین پروسه مبارزه با و سلّب از حاکمیت اسلامی فراهم میکنیم. حزب به اعضا، کادرها، پیشروان کارگری و انقلابیون کمونیست فراخوان میدهد که آگاهانه در این پروسه دخالت کنند و بعنوان لایه رهبری رادیکال این جنبش ایفای نقش کنند.
مسئله زن یک مسئله جدی و محوری در جامعه ایران است. آزادی جامعه ایران بدون آزادی زن غیر ممکن است. هیچ تحول مثبتی در ایران نمیتواند بدون نقش مهم جنبش برای آزادی و برابری زن و مرد بفرجام برسد. جنبش آزادی زن یک رکن مهم مبارزه سوسیالیستی برای برابری و رفع تبعیض، جنبشی علیه حجاب و آپارتاید جنسی و دشمن آشتی ناپذیر کل حاکمیت اسلامی است. ما زنان کمونیست و آزادیخواه و برابری طلب را به ایفای نقش وسیع تر در این جنبش، علیه قوانین اسلامی و تبعیض و نابرابری، تعیین تکلیف قطعی با جمهوری اسلامی و اسلام در ایران فرامیخوانیم. پیروزی بر حکومت ضد زن در ایران، مبارزه برای آزادی در کل خاورمیانه را تحت تاثیر جدی قرار خواهد داد.
از اقدامات بلافصل اینست که در داخل و خارج تلاش برای آزادی بیقید و شرط دستگیر شدگان اعتراضات اخیر و کلیه زندانیان سیاسی و جلب حمایت جهانی بشریت متمدن از مبارزات آزادیخواهانه و سرنگونی طلبانه مردم در ایران را همه جا در دستور گذاشت. باید شعار “زندانی سیاسی آزاد باید گردد” را در همه اجتماعات به صدر راند و برای آزادی زندانیان سیاسی و شکستن درب زندانها تلاش سراسری را آغاز کرد. از همین فردا در مقابل زندانها تجمع کنیم و خواهان آزادی فوری زندانیان سیاسی شویم! در داخل و خارج کشور باید برای برچیدن جمهوری اسلامی تعرض کرد. در خارج کشور نیروهای انقلابی موظفند برای بستن سفارتخانه ها و برچیدن بساط جاسوسی و ترور جمهوری اسلامی فعالیتی گسترده را آغاز کنند.
حزب حکمتیست، کارگران و مردم آزادیخواه را به گسترش مبارزه سراسری علیه فقر و گرانی و بیکاری، علیه استبداد و اختناق، علیه زن ستیزی و حاکمیت آپارتاید جنسی، برای سرنگونی جمهوری اسلامی و تحقق یک آینده آزاد و مُرفه و خوشبخت سوسیالیستی فرامیخواند!
مرگ بر جمهوری اسلامی!
زنده باد آزادی، برابری، رفاه!
زنده باد جمهوری سوسیالیستی!
حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست
١١ مرداد ۱۳۹٧- ٣ آگوست ٢٠١٨
