از اول مهر ماه، رانندگان کامیون و کامیونداران در بیش از ٨٠ شهر ایران دست به اعتصاب زدند. بیشتر پایانه های کشور از جمله در زرین شهر، مبارکه، جاده اراک، بندرعباس، چرمهین اصفهان، ناکا، مشهد و یزد وارد اعتصاب شدند و در تداوم آن پایانه‌های امیرکبیر و شاپور جدید در اصفهان، خمینی شهر، زنجان، تبریز، اردبیل، کرمان، بوشهر و زاهدان به اعتصاب پیوستند. اعتصاب با سرعت شهرهای کوچک و بزرگ را فراگرفته و اخبار جدیدتر از گسترش اعتصاب به شهرهای ساوه، شاهرود، بروجرد، کرمانشاه، نهاوند، ملایر، سیرجان، سمنان، شهر بابک، بردسیر، بجنورد، اردکان، قم، قزوین، کامیاران، مهاباد، سنندج، بوکان، کرمان، شیراز، مرودشت، سروستان، آباده، کازرون، زاهدان، چابهار، کاشمر و کامیونهای نفتکش پالایشگاه تبریز سخن می گویند.
در طول سال جاری این چندمین بار است که رانندگان کامیون دست به اعتراض سراسری می زنند و خواهان تحقق فوری خواستهای خود هستند. رانندگان کامیون به افزایش قیمت لاستیک و لوازم یدکی و ثابت ماندن کرایه‌ها، اعتراض دارند و خواهان ییمه تکمیلی، حقوق بازنشستگی، کاهش عوارض سرسام آور جاده ها هستند. همینطور به وجود دلالان و واسطه های پایانه ها، اعمال خشونت توسط مامورین راهنمایی و رانندگی و رشوه گیری از رانندگان کامیون اعتراض دارند. رانندگان کامیون خواهان ۳۵ تا ۵۰ درصد افزایش کرایه ها هستند و اعلام کردند که به کمتر از ۳۵ درصد رضایت نمیدهند.
رانندگان زحمتکش کامیون
خواستهای شما که مرتبا از خرداد ماه امسال تاکنون طی اعتراضات و اعتصابات مطرح کرده اید، خواستهایی برحق و تلاشی برای تامین حداقل هزینه های سرسام آوری است که خانواده های کارگری با آن دست و پنجه نرم میکنند. شرایط سخت کاری، دستمزدها و کرایه های نازل، عدم امنیت شغلی، جاده های مرگبار، گرانی و بی کیفیتی وسائل یدکی، ادامه وضعیت موجود را برای شما غیرممکن ساخته است. شما میتوانید اینبار با اعتصابی نفسگیر خواست هایتان را به کرسی بنشانید. شما بهترین راه یعنی وارد شدن به اعتصاب و اعتراض سراسری را برای تحقق خواستهایتان انتخاب کرده اید و این راهی است که باید صنایع و بخشهای مختلف طبقه کارگر در تقابل با موج فقر و گرانی و بیکاری و دستمزدهای پرداخت نشده وارد آن شوند.
در عین حال باید سازمان و قدرت تان را تثبیت و محکم کنید. ضروری است در دل اعتصاب و اعتراض و تلاش جمعی تان شوراهای رانندگان کامیون را همه جا تشکیل و اعلام کنید و به ابزار اتحاد و وحدت مبارزاتی بدل کنید. در عین حال این اعتصاب به همبستگی قوی اجتماعی نیار دارد. باید ابتکارات مختلف را برای جلب حمایت مردم زحمتکش و کارگران مراکز در هر شهر و منطقه و پایانه بکار گرفت. باید تلاش نمود فضای شهرها را حول اعتصاب قطبی کرد و فشار اعتصاب و اعتراض را روی رژیم اسلامی و کارفرماها گسترش داد. متوقف کردن سنگین صنعت حمل و نقل بسرعت تاثیرات خود را روی بخشهای مختلف اقتصاد میگذارد و حکومت را وادار به عقب نشینی می کند. خانواده های خود را در اعتصاب سهیم کنید و با اراده ای محکم و جمعی در مقابل دسیسه ها و توطئه هایی که برای پراکنده کردن و شکست اعتصاب شما در جریان است بایستید. این مبارزه تنها مبارزه شما نیست. این مبارزه برای کسب خواستهای ابتدایی همه انسانهای کارگر و زحمتکش در جامعه ایران است. همینطور پیروزی اعتصاب شما و هر قدمی که به جلو برمیدارید یک پیروزی برای مبارزه طبقه کارگر علیه حاکمیت منحوس سرمایه داری است. زنده باد اعتصاب شکوهمند و سراسری رانندکان کامیون!
مرگ بر جمهروی اسلامی!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!
زنده باد جمهوری سوسیالیستی!
حزب کمونیست کارگری – حکمتیست
٢ مهر ١٣٩٧ – ٢۵ سپتامبر ٢٠١٨
