مطلب پیوست برای اولین بار در نشریه شماره ۲۷۰ برای یک دنیای بهتر به تاریخ پنجم سپتامبر ۲۰۱۲ منتشرشده است
دادگاهی در آفریقای جنوبی ۲۷۰ کارگر معدنچی اعتصابی معدن ماریکانا را که در جریان اعتصاب دستگیر شده اند را مسئول جان باختن همکاران اعتصابی خود معرفی کرد.
دنیای عجیبی است. دنیایی که انسان های کارگر را به رگبار می بندند و بعد آن کارگرانی را که برحسب تصادف کشته نشده اند و جان سالم بدر برده اند، زخمی شده اند، از بیمارستان به دادگاهی میکشانند و با عجله از میان کتاب های قانونشان، موادی را دست و پا می کنند و حکم صادر میکنند که قاتل کسی نیست به جز کارگران ونگون بختانی که قوانین سرمایه داری را زیر پا نهاده اند. کارگرانی که کفر ورزیده اند و خواهان افزایش دستمزد و بهبود وضعیت زندگی شان شده اند را قاتل معرفی کردن فقط از عهده نظامی بر می آید که تار و پودش مبتنی بر استثمار انسان از انسان است.
به دنبال جنایت بر علیه بشریت ماشین سرکوبگری سرمایه داران در آفریقای جنوبی که در آن جمعی از کارگران معدن ماریکانا به خاک و خوان کشیده شدند، دم و دستگاههای حقوقی سرمایه دارن شتاب گونه دادگاهی تشکیل دادند و کارگران اعتصابی را که بازداشت کرده بودند و حتی آنان که زخمی و در بیمارستان بودند، در جایگاه متهمین قرار دادند. آنهایی که خود آمر پلیس در تیراندازی به سوی کارگران بیدفاع معدن بودند، در جایگاه قاضی و دادستان نشستند. بر این اساس حکمی را که باید صادر میشد نیز از قبل قابل پیش بینی بود. دادگاه رسیدگی به قتل عام کارگران کپی دیگری از همان مناسبات حاکم در کارخانه و معدن و دیگر مراکز بهره کشی سرمایه داران را با خود نمایندگی کرد. بر همین اساس در رای صادره آنکه محکوم به قتل معرفی شد کارگران بیدفاعی بودند که یاران و هم طبقه ای هایشان به خاک در غلطیده بودند!
به فاصله چند روز بعد اخباری مبنی بر آزادی موقت تعدادی از کارگران بازداشت شده و احتمال تبرئه آنان از اتهام قتل منتشر گردید .دولت و سرکوبگران در حالی با این جنایت خود در صدد رساندن این پیام به کارگران اعتصابی معدن ماریکانا و دیگر کارگرانی که احتمالا به صف اعتصاب خواهند پیوست، هستند که تصاویر منتشر شده در سطح بین المللی بی چون و چرا حکایت از قتل عام سازمان یافته کارگران توسط پلیس وحشی آفریقای جنوبی دارد.
ارتکاب جنایت علیه کارگران اعتصابی معدن ماریکانا به فاصله زمانی نه چندان دوری از سقوط دولت آپارتاید آفریقای جنوبی است. اقدام به این جنایت از سوی دولت افریقای جنوبی موید این حکم است که برای آزادی و برابری و رفع تبعیض فقط باید نظام سرمایه داری را خلع کرد و گرنه جابجا کردن قدرت سیاسی از عده ای که قبلا سفید پوست بوده اند و اکنون سیاه پوست، هیچ تغییری در ماهیت انسان ستیزانه نظام نابرابر سرمایه داری بوجود نخواهد آورد کما اینکه جنایت اخیر دولت آفریقای جنوبی این را موکدا تائید می کند .
تمام دولت های بورژوازی حتی دمکراتیک ترین آنها، به هنگام اعتصاب و اعتراض کارگران، به خشن ترین اشکال سرکوب روی آورده و شمشیر از رو می بندند و در آن واحد تمام دم و دستگاههای بورژوازی در مقابل کارگران صف آرایی می کنند. این صف آرایی در برابر کارگران اعتصابی و حرکت ماشین سرکوبگری سرمایه داری توسط هیچ یک از آن به اصطلاح نهاد های پوچ و توخالی حقوق بشری سرمایه داران متوقف نگردیده و منتج به صدور هیچ قطعنامه بین المللی بر علیه این جنایت سازمان یافته نیز نگردیده است .
این اقدامات سرکوبگرانه دولت بورژوازی آفریقای جنوبی، بیانی دیگر از موقعیت بحرانی بورژوازی است. اعتصاب کارگران معدن بخوبی نشان داد که ضعف سرمایه داری و دولتهای آنان در به تعطیل کشاندن مراکز حساس تولید از سوی کارگران متشکل است. کارگران دریافتند که تمام شعارهای سرمایه داران بلوفی بیش نیست و آنان دست تمام جنایت کاران تاریخ را از پشت بسته اند. مسئول تمام فقر و گرسنگی انسان امروز، نظام طبقاتی مسلط بر جهان امروز است. کارگران بخوبی نقش ارتش و پلیسی که با غارت دسترنج آنان اداره می شود را دیدند و بشریت مترقی امروز بر آن صحه گذارد که بورژوازی بدون به کارگیری این ابزار سرکوبگری خودش قادر به ادامه حیات جنایت کارانه خود نبوده و نیست .
طبقه ما ، طبقه ای جهانی است و برای به ثمر رسیدن مبارزات هم طبقه ای هایمان در هر گوشه جهان بایستی از مبارزات آنان به طور قاطع حمایت کرد و پرچم کارگران جهان متحد شوید را همچنان بر افراشته تر نمود.
طبقه کارگر ایران نیز سالها است که ضمن محروم بودن از ابتدایی ترین حقوق خود، از سوی رژیم اسلامی مورد سرکوب قرار گرفته است. ۳۳ سال عمر رژیم اسلامی با اقداماتی که پلیس آفریقای جنوبی گوشه کوچکی از آن را به نمایش گذارد توام بوده است. در ایران کمونیسم کارگری پرچم مبارزات جنبش انقلابی را بر علیه سرمایه داران و یکی از هارترین دولت های آنان یعنی رژیم اسلامی بر افراشته نموده است .
تجربه مبارزات کارگران ایران و آفریقای جنوبی نشان داده است هر گاه کارگران متحد و متشکل به عرصه مبارزه پای گذارده اند، توانسته اند دولتهای سرمایه داران را بزانو در آورند. در ایران اعتصاب گسترده کارگران صنعت نفت، منجر به سقوط یکی از خشن ترین دولتهای بورژوازی در سال ۵۷ شد و در آفریقای جنوبی، دولت وحشی آپارتاید با اعتصابات گسترده کارگران در معادن این کشور به زانو در آمد .
جنایت دولت آفریقای جنوبی در کشتار کارگران معدن ماریکانا محکوم است. این جنایت را باید با مبارزات قاطع پاسخ داد. کارگران این جنایت بورژوازی را به خاطر خواهد سپرد همچنان که قتل عام کارگران مس خاتون آباد از حافظه کارگران ایران پاک نخواهد شد. *
