گفتگو با آکسل پرسون از رهبران اعتصاب کارگران فرانسه

کمونیست هفتگی: اعتصابات میلیونی کارگران فرانسه علیه طرح جدید بازنشستگی شورانگیز است و از جمله مورد توجه جنبش کارگری و خیزش انقلابی در ایران است. این اعتصاب چه پیشینه ای دارد و کارگران چه خواسته های مشخصی دارند؟
آکسل پرسون: ما این جنبش را از ۱۹ ژانویه با اعتصاب و تظاهرات گسترده ی کارگران بخش خصوصی و دولتی، و همچنین همراهی دانش آموزان آغاز کردیم. همه ی ما با یک هدف اصلی متحد گرد هم آمدیم: اعتراض به افزایش دوساله ی سن بازنشستگی.
کمونیست هفتگی: معنی پیروزی اعتصاب از نظر شما چیست؟
آکسل پرسون: پیروزی برای ما به معنی وادار کردن دولت به انصراف از اجرایی کردن این طرح است. دولت در سال های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ تلاش کرد تا طرح مشابهی را عملی کند اما با مخالفت و اعتصاب ۵۶ روزه ی گسترده ای از طرف مردم مواجه گردید و در نتیجه موفق به اجرای این طرح نشد.
کمونیست هفتگی: چه برنامه ای برای تداوم و گسترش اعتصاب دارید؟ تاکنون حمایتهای داخلی و بین المللیچگونه بوده است؟ چه انتظاری دارید؟
آکسل پرسون: در حال حاضر استراتژی ما این است که دامنه ی اعتصابات و تظاهرات را در میان طیف های مختلف جامعه گسترش دهیم تا بتوانیم با سازمان دهی اعتصابات فلج کننده در بخش های اساسی به ویژه بخش های اقتصادی، از این موقعیت به عنوان یک اهرم قدرتمند در مقابل دولت و البته به طریق اولی بر علیه سرمایه داری در راستای هدف خود بهره مند شویم .
خوشبختانه از اولین روز های این جنبش، پیام های حمایت بسیاری از طرف اتحادیه های کارگری در سرتاسر جهان دریافت نمودیم و حالا که در این نقطه ایستاده ایم با اطمینان به این مطلب ایمان کامل داریم که اگر در ادامه ی اعتصابات به حمایت های بیشتری در زمینه های مختلف از جمله مالی نیاز داشته باشیم قطعا رفقایمان در سراسر جهان از ما حمایت خواهند کرد.
کمونیست هفتگی: مواضع مخالف اعتصاب میان جریانات سیاسی دولتی و غیر دولتی کدامند؟ چه موانعی برسر راه دارید؟
آکسل پرسون: قطعا تمام اتحادیه های کارگری از این جنبش حمایت می کنند. از طرفی، دولت تمام قد در مقابل ما ایستاده است اما دولت مکرون در پارلمان حائز اکثریت نیست و حتی حزب های راست گرا نیز به دلیل اعتصابات و تظاهرات اخیر با تردید به این مساله نگاه می کنند.
اما موانع اصلی که می توان آن ها را ذکر کرد شامل دو مورد هستند:
مورد اول، بدبینی رایج بین کارگران نسبت به تداوم مبارزه که نتیجه ی پروپاگاندای دولت و مورد دوم مساله رهبری جنبش و سیاستگذاری جهت رسیدن به اعتصابات گسترده و فلج کننده است. همچنین با تضعیف جنبش کمونیستی در فرانسه طی ۳۰ سال گذشته و به طبع آن تضعیف اتحادیه های کارگری مسائل پیچیدگی بیشتر پیدا کرده اند. در این میان اتحادیه CGT با قدرت و نفوذی که در میان کارگران بخصوص در بخش های راه آهن، نیروگاه های هسته ای، پالایشگاه و بندرها دارد، جزو قدرتمند ترین اتحادیه های مبارز محسوب می شود. هرچند اتحادیه CGT هنوز در بخش هایی مانند کارگران رستوران، سوپرمارکت ها و غیره مشکلاتی دارد و این مساله واضح و روشن است که برای پیروزی به حضور همه ی کارگران نیاز داریم.
کمونیست هفتگی: روز ۸ فوریه در فرانسه و چند کشور اروپایی از جمله بریتانیا و آلمان و دانمارک، سندیکاهای کارگری روز همبستگی با جنبش کارگری ایران و خیزش انقلابی اعلام کرده اند. پیام شما در این حرکت چیست؟
اکسل پرسون: در همبستگی با زندانیان سیاسی و صنفی در ایران، تظاهرات سراسری توسط اتحادیه های کارگری در سراسر اروپا برگزار شد. این تظاهرات در پاریس درست در کنار سفارت ایران برگزار شد. پیام ما در این حرکت این است که دوستان ما در ایران تنها نیستند و اتحادیه هایی هستند که جهت حمایت از این مبارزان از همه ی توان خود استفاده کنند. شعار تاریخی جنبش کارگری این است که کارگران جهان متحد شوند. این شعار را باید عملی کرد و نه این که صرفا به عنوان شعار از آن استفاده کرد.
کمونیست هفتگی: از نظر شما تفاوت حمایت کارگران با اظهارات دولتها و پارلمانها چیست؟
اکسل پرسون: ماکرون نماینده منافع یک اقلیت کوچک سرمایه داری شامل بانک ها، بیمه ها و شرکت ها هستند و سیاست های او برخلاف منافع اکثریت قریب باتفاق جامعه که متشکل از کارگران است می باشد. به وضوح کارگران منافعی متضاد با کسانی دارند که او نماینده آنهاست. جایی برای مذاکره یا گفتگو وجود ندارد، این رویارویی است که در آن لزوماً یکی برنده و دیگری بازنده خواهد بود.
کمونیست هفتگی: اگر نکته ای دارید اضافه کنید و یا صحبتی با کارگران و مبارزان انقلابی در ایران دارید بفرمایید.
اکسل پرسون: تاریخ کارگران ایران مملو از اعتصابات، تظاهرات و حتی انقلاب است. حتی اگر کشورهامان با همدیگر فاصله دارند، ما شباهت های زیادی داریم. تا جایی که ما هر دو در تاریخ های خود پادشاهانی را سرنگون کرده ایم، اگرچه این اتفاق در شرایط تاریخی بسیار متفاوتی رخ داده است. اهمیت ایران در خاورمیانه بسیار مهم است. آنچه در آنجا اتفاق بیافتد پیامدهایی را در سراسر منطقه و در کل جهان به دنبال خواهد داشت. چه در فرانسه و چه در ایران، کسانی که قدرت واقعی برای دگرگونی جامعه را دارند کارگران هستند. بدون ما هیچ نفتی استخراج، حمل و نقل و فروخته نمی شود. حتی یک هواپیما یا قطار نمی تواند حرکت کند. بدون ما هیچ کاری انجام نمی شود. وقتی به قدرت عظیمی که می توانیم با هم داشته باشیم ایمان پیدا کنیم، هیچ چیز یا هیچ کس نمیتواند ما را متوقف کند. این هم در ایران و هم در فرانسه صادق است.
کمونیست هفتگی: با تشکر و آرزوی پیروزی اعتصاب شکوهمند شما.
***