پرستاران و کادر درمان در مناسبت روز پرستار فراخوان اعتراض سراسری دادند و در شهرهای مختلفی اجتماعات اعتراضی و اعتصاب در بیمارستانها برگزار شد. در این فراخوان بر احقاق خواستهای پنجگانه پرستاران: ١ـ رفع تبعیض‌های پرداخت بین پزشکان و پرستاران ٢ـ تصحیح و افزایش رقم‌های پرداختی تعرفه‌گذاری ٣ـ افزایش حقوق و مزایا در احکام حقوقی ۴ـ تامین نیروی انسانی و بهبود شرایط رفاهی ۵ـ تسویه کامل معوقات، تاکید شده بود و برای روز پنجشنبه ۱۷ آبان مصادف با روز پرستار در مقابل دانشگاه علوم پزشکی و بیمارستان های محل خدمت دعوت به تجمع شده بود. در اینروز پرستاران و کادر درمان از جمله در بیمارستانهای؛ بهشتی قم، ولی عصر میبد، بافق یزد، ضیائی اردکان، مادر رامهرمز، مطهری جهرم، رجائی شیراز، کارکنان آزمایشگاه و رادیولوژی قائم اسد آباد همدان، اجتماعات اعتراضی برگزار و در چند بیمارستان اعتصاب کردند.
همینطور از روز شنبه ١٢ آبان تا روز پنجشنبه ١٧ آبان مجموعه ای از اعتراض و اعتصاب و تظاهرات در بیمارستانهای مختلف به مناسبت روز پرستار برگزار شده است. روز شنبه ۱۲ آبان در مشهد پرسنل اورژانس ۱۱۵ در ساختمان قریشی دانشگاه علوم پزشکی در اعتراض به عدم اجرای درخواستهای پرسنل تجمع کردند و سپس از دانشگاه علوم پزشکی مشهد به سوی استانداری خراسان رضوی دست به راهپیمائی زدند. روز یکشنبه ۱۳ آبان پرستاران بیمارستان شهدای محراب یزد اعتصاب کردند و پرستاران بیمارستان صدوقی و بیمارستان افشار یزد با روبان مشکی و خواست فوق العاده خاص با ضریب ۳ تجمع کردند. روز یکشنبه ۱۳ آبان پرستاران بیمارستان نظام‌مافی شوش اعتصاب کردند. پرستاران بیمارستان نظام مافی شوش با کمبود سرانه تخت بیمارستانی، کمبود نیروی انسانی و امکانات در این بیمارستان در کنار فقر و ساعت کار مواجه اند. روز دوشنبه ۱۴ آبان، پرستاران و کادر درمان در شهرهای مختلف برای پیگیری خواستهایشان و پایان موعد اعلام شده اعتراضات دور قبل، دست به تجمع و تظاهرات و اعتصاب زدند. پرستاران و کادر درمان بیمارستانها و مراکز درمانی در شهرهای اهواز، شیراز، زنجان، یزد، و … در این اجتماعات شرکت داشتند. این اعتراضات در مناسبت روز پرستار آغاز شد و تا پنجشنبه روز پرستار بصورت زنجیره ای ادامه داشت.
وعده های توخالی وزیر بهداشت
محمدرضا ظفرقندی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی جمهوری اسلامی روز ۱۸ مهر در حاشیه جلسات هیئت دولت گفت: “برای پرستاران و هم شرکت‌های تولیدی دارو از صندوق ذخیره ارزی و هم از دولت و بیمه مطالباتی که مدت‌ها به تعویق افتاده بود، بخش عمده‌ای پرداخت شده است. مطالبات پرستاران در زمینه اضافه‌کاری حدود هفت ماه از ۱۴۰۲ باقی مانده و به اردیبهشت ۱۴۰۳ رسیده است که مقدار زیادی از آن پرداخت شده است”. پرستاران می‌گویند ظفرقندی دروغ میگوید. وضع از این قرار است: طی ۷ ماه از سال جاری گذشته اما هنوز یک ریال اضافه کار و کارانه پرداخت نشده است. همینطور نظام حقوق و دستمزد و اضافه‌کار پرستاران اصلاح نشده است. تعرفه‌ها تنها تا اسفند ۱۴۰۲ و اضافه‌کارها تا بهمن ۱۴۰۲ پرداخت شده است. لذا پرستاران در مقابل دروغگوئی وزیر تاجر، همینطور پایان مهلتی که داده بودند، راهی جز تداوم اعتراض و اعتصاب نداشتند و از روز شنبه ١٢ آبان اعتراضات و اعتصابات در آستانه روز پرستار شروع شد.
مشخصه اعتراضات دور اخیر، ترکیب اعتراض و تجمع با اعتصاب است. در اعتصابات بخش اورژانس کماکان خدمات میداد. وزارت بهداشت و دولت و رسانه های مزدورشان تلاش دارند با گرم کردن فضا و تبلیغات جنگی، خواستهای پرستاران و کادر درمان مانند دیگر بخشهای جامعه و طبقه کارگر را به حاشیه ببرند و با تشدید سرکوب بویژه علیه زنان، پاسخی به این فریادهای برحق ندهند. در همین روزها در اهواز، سرکوبگران به کادر درمان خوزستان با تعرض فیزیکی و ادبیات لمپنی برخورد کردند و روز دوشنبه ۱۴ آبان “محرم علی رمضانی” نماینده اول پرستاران استان زنجان را در “جشن روز پرستار” که در مقابل سالن روزبه برگزار شد، بازداشت کردند. امری که با اعتراض گسترده کادر درمان زنجان روبرو شده است.
پرستاران و کادر درمان یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین اعتراضات و اعتصابات طبقه کارگر را پیش میبرند. نظر به حساسیت کار و اهرم فشاری که میتوانند روی دولت بگذارند، نظر به سیاست اقتصادی دولت پزشکیان که فشرده آن تداوم فقر و ناامنی اقتصادی، قراردادهای رنگارنگ و تبعیض آمیز، خصوصی سازی، کاهش مستمر دستمزدها و شوک های اقتصادی است، مطلقا نباید هیچ امید و توهمی به کرویدورهای مجلس و دولت و وزارت بهداشت داشت، اینها خود صورت مسئله و بانی وضع موجود اند. تنها راه گسترش اعتراض مستقل و اتکا به قدرت جمعی از طریق مجامع عمومی پرستاران در محل کار است. اعتراضات را ضروری است بیشتر با تاکتیک اعتصاب ترکیب کنیم. اعتصابات زنجیره ای در بیمارستانها و مراکز درمانی شهرها و استان ها تنها راه پیشروی است.
یادمان نرود که رژیم ایران در دوره پاندمی کرونا یک فاجعه تمام عیار ببار آورد. در دوره کرونا، نه سرمایه دار، نه آخوند، نه تجار مفتخور و نه سلبریتی های حامی حکومت یک سر سوزن خاصیت نداشتند. این بخشهای مختلف طبقه کارگر بویژه کادر درمان، کارگران تولید مواد بهداشتی، غذائی، نظافت، ترانسپورت و گروه های مردمی داوطلب بودند که ناجیان واقعی جامعه بودند. با اینحال رفتار جمهوری اسلامی و وزارت بهداشت با پرسنل درمان و پرستاران فاجعه بارتر است. در جمهوری اسلامی و نظامی که درمان و بهداشت و آموزش و همه چیز را بازاری کرده است، وضعیت حقوقی و استخدامی و شرایط کار این عزیزان غیرقابل تحمل است. دفاع از خواستهای پرستاران توسط همکاران و هم طبقه ای هایشان و هر آزادیخواه و انسان دردمندی نه فقط ضروری بلکه یک امر انسانی و حمایت از جامعه است. از اعتراضات و اعتصابات پرستاران و کادر درمان وسیعا حمایت کنیم. درود بر عزم و اتحاد و رزم پرستاران و کادر درمان!
١٧ آبان ١۴٠٣ – ٧ نوامبر ٢٠٢۴
