۴۰ سال از تولد جنبشی نوین و رادیکال در ایران میگذرد. در ۱۷ اسفند ۱۳۵۷ برابر با ۸ مارس ۱۹۷۹ زنان ایران علیه فرمان حجاب بعنوان سمبل فرودستی زن، خیابانهای مرکزی تهران و تعدادی دیگر از شهرهای ایران را به تصرف خود درآوردند. زنان و مردان آزادیخواه و برابری طلب در اینروز با شعارهای: “نه به حجاب اسلامی”، “حقوق زن نه شرقی است نه غربی، جهانی است”، “ما انقلاب نکردیم که به عقب برگردیم”، فصلی نو را در ایران آغاز کردند. سرکوب انقلاب که با فرمان خمینی برای قانونی کردن حجاب اسلامی آغاز شده بود، به جنگی تمام عیار علیه زنان در کلیه عرصه های زندگی اجتماعی و یک کشمکش حاد سیاسی و فرهنگی در کل جامعه ایران تبدیل شد. راندن زنان از محیط های کار و آموزشی و اداری، حذف زنان از جامعه با تصویب قوانین مبتنی بر آپارتاید جنسی، بسیج لشگری از آخوندهای کپک زده با دست بردن به عقب مانده ترین و کثیفترین باورها و سنت های مردسالارانه و اسلامی، در کنار سرکوب خونین قرار بود که زنان را به قرون وسطی برگرداند و به بردگان جنسی تحت فرمان خدا و نمایندگانش در روی زمین تبدیل نماید.
علیرغم سرکوب خونین انقلاب ۵٧ و به شکست کشاندن آن، انقلابی که برای آزادی و برابری و رفاه شکل گرفته بود، و عقب نشستن موقت جنبشهای کارگری و رادیکال و برابری طلب در جامعه، پرچم “نه به حجاب اسلامی” در ایران و جهان برای همیشه ثبت شد. طولی نکشید که درگیری روزمره زنان با یگانهای سرکوب در خیابانها به امری روزمره بدل شد. بتدریج صدها هزار زن به مدارس عالی و دانشگاه ها روی آوردند، زنان تلاش کردند از هر روزنه ای خود را تحمیل کنند. زنان سرپرستی خانواده ها را در مقیاسی قابل توجه بویژه در خانواده های کم درآمد بعهده گرفتند و بسیاری از زنان به نان آور خانواده تبدیل شدند. همراه با تغییر در موقعیت اقتصادی زن در خانواده و بهم خوردن چهارچوبهای قدیمی و سنتی، درخواست طلاق از طرف زنان به یک پدیده و در نوع خود بی نظیر در ایران تبدیل شد. اخلاقیات کهنه زیر سوال رفت و زندگی بدون ازدواج رواج یافت. پدیده تنها زیستن زنان به بحثهای داغ در جامعه و در حاکمیت دامن زد. جنبش بی حجابی و “بدحجابی” بسرعت پیشروی کرد و به معضل اساسی و هر روزه رژیم اسلامی تبدیل شد. حجاب بعنوان سمبل آپارتاید جنسی که قرار بود نماد اسلامیزه کردن جامعه باشد، عملا شکست خورد. جنبش آزادی زن در ایران به یک رکن مهم حرکت آزادیخواهی و برابری طلبی نه تنها در ایران بلکه در خاورمیانه تبدیل شد. در صحنه مبارزه با حکومت برای اولین بار زنان در کردستان مسلح شدند و به مصاف حکومت اسلامی رفتند. فعالین رادیکال و کمونیستی که از قتل عام و هولاکاست اسلامی سالهای دهه ۶۰ جان بدر برده بودند، در خارج ایران به سخنگویان رادیکال و برحق جنبش آزادی و برابری زن و مرد تبدیل شدند.
اکنون و ۴۰ سال بعد که جامعه ایران در آستانه یک تحول انقلابی دیگر قرار گرفته است، علیرغم تمام سرکوب ها و قتل عام ها و تحمیل قوانین قرون وسطائی و ضد زن، جنبش آزادی زن یکی از جنبشهای پیشرو جامعه ایران است که در صف اول مبارزه برای سرنگونی رژیم زن ستیز اسلامی در خیابانها و دانشگاهها و کارخانه ها حضور دارد و قاطعانه اعلام میکند که “جمهوری اسلامی نمیخواهیم، نمیخواهیم”! امروز بلطف مبارزه ای طولانی و پیگیر و سازش ناپذیر مسجل شده است که تحقق هر ذره از حقوق زنان در گرو نابودی جمهوری اسلامی است. امروز حتی برای هر ناباوری مسجل شده است که این گنداب اسلامی “اصلاح پذیر” نیست و باید برود. مبارزۀ زنان برای آزادی و برابری آنچنان وحشتی بر وجود این نظام ضد زن و عقب مانده انداخته است که بخشی از سخنگویانش از گوشه و کنار بیرون آمده و اعلام می کنند: “حجاب نباید اجباری باشد”!، “اشتباه کردیم حجاب را بر زنان تحمیل کردیم”! اینها تمهیداتی برای حفظ رژیم اسلامی و اسلام و سمبل آن یعنی حجاب و قوانین آپارتاید است. اما مدتهاست که اسلام و حاکمیت اش در اذهان توده وسیع مردم ایران تمام شده است. لذا پیروزی جنبش آزادی زن بر جمهوری اسلامی، صرفا یک پیروزی در ایران نیست، بلکه آغازی بر شکست و عقب راندن کل جنبش اسلام سیاسی در خاورمیانه و جهان است. جنبش آزادی زن همراه با جنبش کارگری و جنبشهای پیشرو جامعه ایران میروند که تاریخ جدیدی را رقم بزنند و الگوئی از آزادیخواهی به جهان مملو از تبعیض و راسیسم و راستگرائی عرضه کنند.
حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست همراه با این جنبش میلیونی و گسترده به استقبال ۸ مارس میرود و در این مناسبت مردم آزادیخواه ایران را فرامیخواند که روز زن را به روز گسترش مبارزه برای آزادی و برابری و تخته پرشی برای تعیین تکلیف جدی با کلیت رژیم ارتجاعی اسلامی و نظم سرمایه داری در ایران تبدیل کنند. در این روز باید با صدای رسا فریاد برآوریم: مرگ بر جمهوری اسلامی! مرگ بر حجاب اسلامی! مرگ بر آپارتاید جنسی! زنده باد آزادی و برابری و رفاه! زنده باد سوسیالیسم! حزب حکمتیست برای آزادی واقعی و برابری بدون قید و شرط زن و مرد در کلیه شئون اجتماعی مبارزه میکند. تحقق آزادی جامعه و برابری زن و مرد بدون سرنگونی تمامیت جمهوری اسلامی، بدون سرنگونی نظم مبتنی بر نابرابری و تبعیض و بردگی مزدی، بدون سرنگونی سرمایه داری ممکن نیست.
حزب کمونیست کارگری – حکمتیست زنان آزادیخواه و برابری طلب را فرامیخواند که به صفوف حزب بپیوندند تا در کنار هم این نظام زن ستیز و ضد جامعه را به زیر کشیم و دنیایی بسازیم که در آن از زن ستیزی، فرودستی زن، نابرابری و تبعیض، استثمار و بردگی مزدی خبری نباشد. حزب روز جهانی زن را به زنان و مردان آزادیخواه تبریک میگوید. در روز جهانی زن پرچم آزادی و برابری بیقید و شرط زن و مرد در تمام شئون اجتماعی را برافراشته تر کنیم و برای پیروزی نهائی آماده شویم! زنده باد ۸ مارس!
نه به حجاب اسلامی، نه به آپارتاید جنسی!
مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!
زنده باد جمهوری سوسیالیستی!
حزب کمونیست کارگری- حکمتیست
۱۷ بهمن ۱۳۹۷برابر با ۷ فوریه ۲۰۱۹
