فردا شنبه دوازدهم مرداد، جمهوری اسلامی بساطی را به نام “دادگاه و محاکمه” علیه شریفترین انسانهای حق طلب و آزادیخواه، علیه فعالین کارگری و مبارزین آگاه مدافع حقوق کارگری و انسانی در جامعه برپا میکند. این بیدادگاه علیه کسانی است که در جریان اعتصاب و اعتراض چند ماه قبل کارگران نیشکر هفت تپه، به نحو برجسته ای صدای رسای این مبارزات را نمایندگی کردند. سخنرانیهای پرشور و حق طلبانه اسماعیل بخشی را همه بیاد دارند و هنوز هم در دسترس است. او چه میگفت غیر ازپافشاری برحقوق کارگران، افشای سرمایه داران و دولتشان و پافشاری بر اداره کارخانه و جامعه به دست خود کارگران و شوراهای آنها. مثل اینکه ندای “اداره شورایی” کارخانه و جامعه خواب از چشم کارفرماها و دم و دستگاه آنها و دولت حامیشان ربوده است. کارگر مبارزی چون علی نجاتی دارای سابقه روشنی از همگامی با دیگر فعالین سندیکای کارگران هفت تپه در دفاع از حقوق کارگران همکارو همقطارو سازماندهی اعتصاب و اعتراضات کارگری است. در شرایطی که رسانه های دولتی و بورژوایی مبارزه پرشور کارگران را سانسور و یا تحریف میکنند، طبیعی است انسانهای مبارزی چون سپیده قلیان و عسل محمدی و مسئولین نشریه گام ساناز الهیاری، امیر حسین محمدی فرد، امیر امیر قلی آستینها را بالا بزنند، صدای بلند اعتصاب و اعتراضات کارگری را رسانه ای کنند و در کنار این مبارزات بایستند. در یک جامعه نرمال، متکی به استانداردهای آزادیخواهانه، این اعتصابات و مبارزات و حمایتها و ایستادن در کنار آنها نشانه سرزندگی و حق طلبی و مایه افتخار جامعه است. اما با معیارهای نظم وارونه سرمایه و به ویژه تحت حاکمیت رژیم سیاه اسلامی این مبارزات و اقدامات “جرم” محسوب میشود. برکسی پوشیده نیست جمهوری اسلامی و برپادارندگان بساط زندان و شکنجه و بیدادگاه علیه مبارزین راه رهایی کارگر و مردم تحت ستم مجرمند و دور نیست، روزی که به سزای اعمالشان میرسند!.
کارگران و صف آزادیخواه به خوبی واقفیم در بیدادگاه دوازدهم مرداد صرفا عزیزان دربند به محاکمه کشیده نمیشوند، بلکه طبقه ما و جنبش کارگری و جنبش اعتصابی کارگران هفت تپه و فولاد و دیگر اعتراضات کارگری و توده ای به محاکمه کشیده میشوند. قرار است از روزهای پرشور اعتصاب نیشکر هفت تپه و فولاد اهواز و تظاهراتهای حمایتی با شکوه مردم شوش و اهواز انتقام بگیرند!. کور خوانده اند. ترفند مرعوب کردنشان دیگر موثر نمی افتد. در راستای تحمیل حاکمیت سیاهشان، چهل سال گرفتند، کشتند، قتل عامهای ۶۰ و ۶۷ راه انداختند، صدها هزارها را به اعدام و شکنجه و زندان محکوم کردند و نهایتا خروش کوبنده بالاتر از صد شهر ایران در دی ماه ۹۶ را و تداوم گسترده اعتراضات کارگری را به نصیب بردند. دوران زور گویی و قلدریشان بسر آمده است!
برپایی محاکمه دوازدهم مرداد قطعا نه نشانه قدرت، بلکه انعکاس ضعف و ترس این رژیم است. این رویداد را میتوان و باید به صحنه عقب راندن جمهوری اسلامی تبدیل کرد. باید پیشاپیش ترفندهای مذبوحانه جمهوری اسلامی را شناخت و خنثی کرد. شواهد نشان میدهد، میخواهند به صحنه سازیهای شناخته شده و مذبوحانه “اعتراف گیری” استناد کنند. افکار عمومی و صف آزادیخواه این اقدامات نخ نما و مذبوحانه را میشناسیم و رسوایشان میکنیم. در عین حال در این بیدادگاه میخواهند با پرونده سازی “ارتباط زندانیان هفت تپه” با نیروهای چپ و سرنگونی طلب، احکام سنگین علیه آنها صادر کنند. صف آزادیخواه و برابری طلب این اعمال جنایتکارانه علیه زندانیان را محکوم و مردم اعلام میکنیم.
عزیزان بازداشتی هفت تپه چه قبل از زندان یعنی در صحنه اعتصاب و مبارزه و چه در درون زندان با تحمل شکنجه و فشار رسالت مبارزاتی بزرگی را به عهده گرفتند. به آنها دست مریزاد میگوییم. اما اکنون فرصت آنست همه ما همگامان و یا همکاران آنها با ابتکارات متعدد و متنوع تحرک اعتراضی گسترده در داخل و خارج کشور علیه این به اصطلاح “محاکمات” را سازمان دهیم. توقع و انتظار اینست کارگران هفت تپه و فولاد و دیگر مراکز کارگری فردا شنبه اعتصابهای حمایتی را در حمایت از دستگیر شدگان جنبش و مبارزه خود سازمان دهند. انتظار اینست در مقابل مکان این بیدادگاه و هر جایی که ممکن است، تجمع اعتراضی سازمان داده شود. آکسیونهای اعتراضی و حمایتی اعلام شده در تعداد قابل توجهی از شهر های بزگ کشورهای غربی ابتکاری شایسته و حتما موثر است، اما توقع اینست دامنه این نوع اقدامات اعتراضی گسترده تر و قدرتمندتر شود. تنها شکل دادن به حرکت مبارزاتی قوی میتواند دست جمهوری اسلامی را از سر این عزیزان و دستگیر شدگان روزکارگر و همه زندانیان سیاسی کوتاه کند. تلاش وسیعتر برای آزادی همه فعالین کارگری و اجتماعی در بند و همه زندانیان سیاسی وظیفه تعطیل ناپذیر جنبش کارگری و جنبشهای رادیکال اجتماعی و همه نیروهای چپ و آزادیخواه در داخل و خارج کشور است.
