بار دیگر طبقه کارگر به میدان آمده است. اعتراضات کارگران هفت تپه، اعتراض کارگران نفت و گاز و پتروشیمی، اعتراض رانندگان کامیون و سایر بخشهای طبقه کارگر، بیانگر یک اعتلاء کارگری در شرایط سخت کنونی است. سئوال تعیین کننده این است که حلقه های گرهی در پیشرفت این اعتراضات کدام است؟ ملزومات پیشروی کدامند؟ بنظر من سه حلقه گرهی پیشروی از این قرارند:
۱- شعارها و مطالبات مشترک و سراسری
مطالبات و خواستهای مشترک یک رکن تعیین کننده سراسری شدن اعتراضات کارگری در شرایط کنونی است. حکومت اسلامی سرمایه و هر تازه کارفرمایی میداند که بخش بخش کردن کارگران در کنار ابزار سرکوب و تحمیق شان نقش اساسی در پراکنده ماندن اعتراضات کارگران ایفا میکند. به این اعتبار برای سراسری شدن اعتراضات باید شعارها و مطالبات سراسری را مطرح کرد که در برگیرنده مطالبات بخشهای گسترده طبقه کارگر اعم از شاغل و بیکار، اعم از قرار دادی و سفید امضا، اعم از دولتی و خصوصی و … باشد. پرداخت فوری تمامی دستمزدهای معوقه، لغو قراردادهای برده وار سفید امضا، بیمه بیکاری مکفی برای تمامی کارگران بیکار و آماده به کار، افزایش فوری حداقل دستمزد به یک زندگی انسانی و …
۲- برگزاری روتین مجامع عمومی کارگری
قدرت کارگر در تشکل و اتحاد کارگری است. سئوال کلیدی اما این است که کدام تشکل میتواند به بهترین و کارآ ترین شکلی اتحاد کارگران را تامین نموده و به مناسبترین شکل اعتراض کارگر را در مقابل ابزار سرکوب و ارعاب حکومت اسلامی سرمایه به پیش ببرد؟ تشکلی که بتواند بطور مستمر قدرت و اراده توده کارگر را در تصمیم گیریهای کارگری به روشنی منعکس کند. تاریخ مبارزات کارگری اثبات کرده است که تشکیل روتین مجامع عمومی کارگری اساس و سنگ بنای تامین اتحاد دائم و پیوسته توده کارگر است. تجربیات اخیر اعتراضات کارگران در هفت تپه، فولاد اهواز، هپکو و سایر کانونهای اعتراضی کارگری گواه این واقعیت است. برگزاری روتین مجامع عمومی کارگری در هر واحد تولیدی مستقل از تقسیم بندیهای رسته ای، مستقل از نوع قرار داد، مستقل از درجه بندی مشاغل و … ظرف در برگیرنده کل کارگرانی است که در یک مجتمع تولیدی واحد فعالیت میکنند به سرعت و به سادگی میتوانند بر این تقسیم بندیها غلبه کنند. نمایندگان مجامع عمومی کارگری میتوانند در ارتباط با سایر نمایندگان کارگری در گوشه و کنار جامعه، شرایط اتحاد و همبستگی گسترده کارگری را که لازمه سراسری شدن اعتراضاتشان است فراهم کنند.
۳- جایگاه تعیین کننده آژیتاتورهای کارگری
طبقه کارگر توده بی شکل و سازمان نیافته ای نیست. در هر دوره، مستقل از درجه استبداد و اختناق حاکم، همواره صفی از رهبران عملی کارگری اعتراضات کارگران را هدایت و سازماندهی میکنند. پیشبرد یک اعتراض کارگری همواره در گرو نقشی است که این رهبران عملی کارگری ایفاء میکنند. این رهبران عملی برای توده کارگر شناخته شده و معرفه اند. مساله اما بر سر ابراز وجود اجتماعی و علنی این رهبران در اعتراضات کارگری و حضور روزمره در جلوی صف اعتراض کارگری است. این سنت اعتراضی به شکل برجسته ای تاکنون در اعتراضات هفت تپه و … بکار گرفته شده است. ابراز وجود اجتماعی رهبران عملی کارگری که در حلقه محافظت توده کارگر متشکل در مجامع عمومی روتین و شوراها قرار دارند، یک ویژگی مهم پیشرفت و سراسری شدن اعتراضات کارگری است. حضور اجتماعی رهبران عملی کارگری در عین حال یک فاکتور مهم در برخوردار کردن اعتراضات جامعه از وجود صف گسترده ای از رهبران کارگری و مانع تعیین کننده ای در کنترل و سوار شدن جنبشهای راست و ارتجاعی بر اعتراضات طبقه کارگر است.
رفقای کارگر، رهبران عملی کارگران
زمان برای دخالت گسترده و تعیین کننده شما در صحنه سراسری جامعه فرا رسیده است. حضور قدرتمند طبقه کارگر یک شرط اساسی در امر رهایی و آزادی جامعه از نکبت حکومت اسلام و سرمایه است!
۹ اوت ۲۰۲۰
