همکاران رسمی نفت برای ۲۶ آذر فراخوان به تجمعات بزرگ سراسری داده اند. همچنین همکاران در پتروپالایش ها برای سوم و چهارم و پنجم دیماه فراخوان به اعتصاب داده اند. از سوی دیگر از سوی شماری از دانشگاهها و جوانان انقلابی محلات و دانش آموزان برای روزهای ۲۸ تا ۳۰ آذر فراخوان به اعتصابات و تظاهراتها و راهپیمایی های اعتراضی داده شده است. شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت تمام کارگران نفت رسمی و پیمانی و ارکان ثالثی و قرارداد معین در تمامی بخش ها و مراکز نفتی از جمله در پترو پالایش ها، پالایشگاهها، پتروشیمی ها، حفاری ها و بخش های حمل و نقل و سوخت را به پیوستن وسیع به این فراخوانها فرا میخواند. پیوستن به این اعتراضات یک قدم مهم برای به میدان آمدن هرچه بیشتر کارگران در تمامی مراکز نفتی و تدارک برای اعتصابات سراسری در بخش های مختلف صنعت نفت است.
گفتنی است که ما به عنوان شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت در آخرین بیانیه خود بر اعتصاب سراسری به عنوان پاسخ محکم به اعدامها و سرکوبها و در دفاع از معیشت و منزلت خود تاکید کردیم. در همانجا از تمامی همکاران در همه بخشها درخواست کردیم فعالانه با ما ارتباط برقرار کنند تا سریعتر برای اعتصاب سراسری خود برنامه ریزی کنیم. پاسخ های دلگرم کننده ای دریافت کردیم. محور مشترک همه این اظهار نظرات این بود که همه جا اعتراض هست و همه علاقه مند به ابراز اعتراض خود به این وضعیت هستند. در عین حال دوستان بر سه مشکل زیر تاکید داشتند:
۱-دوستانی بر اینکه تمایل به اعتراض بالاست تاکید کردند و با اشاره به مشکل نداشتن انسجام گروهی در بین کارگران محل کار خود از شورای سازماندهی خواستند که فراخوان به اعتصاب و اعتراض دهد و در فراخوانهایش هر بخش را مشخصا نام برده ودعوت به پیوستن به اعتراض بکند.
۲– دوستانی نوشتند که کارگران مدتهاست میخواهند اعتراضی کنند ولی مشکل نداشتن امنیت شغلی و نگرانی از اخراج است.
۳- دوستانی ابراز نگرانی از این کردند که کانالهایی هستند که خود حراستی ها به راه میندازند مشکل ساز هستند و از شورای سازماندهی خواستند دزدی ها و اختلاسها در نفت را بر ملا کند تا جلب اعتماد بیشتری بکند.
شورای سازماندهی ملاحظات همه این دوستان را واقعی میداند و در پاسخ به دوستان دسته اول همانطور که اشاره کردیم پیوستن وسیع به این اعتراضات به ما امکان میدهد که با آمادگی بیشتری به تدارک اعتصابات سراسری برویم.
مشکل نداشتن امنیت شغلی واقعی است. اما ادامه وضع موجود به معنای حفظ امنیت شغلی نیست. همه میدانیم اعدامها و سرکوبگریها در خدمت بردگی بیشتر ما کارگران است و دودش بیش از بیش به چشم ما کارگران میرود. بعلاوه اینکه همین امروز هم میتوان با تشکیل صندوق اعتصاب فکری برای این مشکل کرد. هر کدام مبلغی به این صندوق بپردازیم که در هنگام اعتصاب در صورت نیازهای اضطراری منبعی داشته باشیم. بعلاوه روشن است که در صورت اعتصاب سراسری علیه اعدام مردم و نهادهای کارگری همه از این اعتصاب و صندوق اعتصاب آن حمایت خواهند کرد. و بالاخره آخرین نکته کار مخربی است که حراستی های حکومت برای ایجاد تفرقه و به خطر انداختن امنیت ما کارگران انجام میدهند. از یک طرف ما را از حق تشکل محروم کرده اند و از طرفی با گروههای کاذب میکوشند ما را چنین به یکدیگر بی اعتماد کنند و جلوی متشکل شدن ما را بگیرند. طبعا یک اعتراض ما به اختلاس ها و دزدی ها، به چپاولگری های حکومتی ها و پیمانکاران مفتخور و به دزدی های کلانی است که در نفت شده است که یک قلم آن مفقود شدن دکل های نفتی بود. افشای این دزدی ها به ما حق میدهد که خواستهایمان را با تمام قدرت و حق طلبانه پیگیر شویم. زنده باد اتحاد ، زنده باد اعتصاب
