آزادی کمونیسم نیز یک معیار آزادی جامعه است!
پس از طرح شعار جنایتکارانه “مرگ بر سه مفسد: ملا، چپی، مجاهد” توسط یاسمین پهلوی، پس از ابراز انزجار فائزه رفسنجانی از “چپ ها” در زندان و افتادن به دست و پای رژیم جنایتکار اسلامی، اکنون شاهد آن هستیم که عبدالرضا داوری، مشاور احمدی نژاد، فراخوان قتل عام “چپ ها” را صادر کرده است. مبارک شان باد!
ما همواره گفته بودیم که ضدیت کور با کمونیسم و آزادیخواهی و رهایی انسانها از مناسبات استثمارگرانه کار و سرمایه و نابرابری های موجود وجه مشترک بورژوازی ایران، چه در قدرت و چه در اپوزیسیون، است. اما امروز این جریانات این ضدیت کور را به فراخوان “مرگ” و “قتل عام” کمونیستها ارتقاء داده اند.
آنچه این جریانات مرتجع را به این موضع جنایتکارانه سوق داده است علاوه بر ماهیت ذاتی و تاریخچه شان، موقعیت و مطلوبیت کمونیسم و آزادیخواهی در جامعه است.
مارکس مانیفست حزب کمونیست را با این جمله آغاز کرد: “شبحی در اروپا در گشت و گذار است – شبح کمونیسم.” و افزود: “همه نیروهای اروپای کهن برای تعقیب این شبح متحد شده اند.”
و امروز در سومین دهه قرن بیست و یکم باید گفت که : “شبحی در ایران در گشت و گذار است – شبح کمونیسم. همه نیروهای بورژوازی اعم از اسلامی و سلطنت طلب برای نابودی این شبح متحد شده اند.
زمانی لنین اعلام کرد: “آزادی زن معیار آزادی جامعه است”، امروز باید اضافه کرد: آزادی کمونیسم نیز علاوه بر آزادی زن یک معیار دیگر آزادی جامعه است!
واقعیت این است که جامعه ایران نمیتواند بیش از این تحت سلطه و اسارت بورژوازی، چه از نوع اسلامی و چه سلطنتی و یا هر رنگ دیگرش بسر ببرد. سلطه این نیروها با حیات جامعه ای تشنه آزادی و رهایی دیگر سازگار نیست. سرنگونی رژیم اسلامی را باید با خلع ید سیاسی و اقتصادی از کلیت بورژوازی همزمان کرد.
علی جوادی
