معادن ذغال سنگ ایران محل درآمد وتامین معاش نیست، قتل گاه کارگران است که برای زندگی جان می دهند. این احساس کارگران است که هرروز در اعماق زمین حین کاربا آن روبرو هستند که آیا زنده به خانه برخواهند گشت. به دنبال انفجارمرکبار معدن ذغال سنگ”معدنجوی طبس” که در آن ۵۲ کارگرجان باختند و۲۲ نفر مجروح شدند، سران دولت و دادستانی استان گلستان تحت فشاراعتراض ونارضایتی به این جنایت، دستور ایمن سازی معادن این استان را صادر کرده اند.
پس ازحادثه مرگبار” معدنجوی طبس” معدن زغال سنگ زمستان یورت غربی به دلیل ایمن سازی وبطورموقت وبرای دو هفته تعطیل شده بود، اکنون کارفرمای این معدن به بهانه مشکلات مالی و عدم توانایی در پرداخت حقوق کارگران، ازشروع به کارمعدن سربازمی زند و۴۰۰ کارگراین معدن تهدید به بیکاری شده اند. کارگران معدن زغال سنگ زمستان یورت بیش از این یکی از مرگبارترین حوادث در معادن ایران را تجربه کرده اند. این معدن در سیزده هم اردیبهشت ماه ۱۳۶۹ در اثر انفجاردر معدن۴۳ کارگرجان خود را از دست دادند. پس از این حادثه وگرفتن جان ۴۳ کارگربه دلیل سود پرستی زالو صفتان، تازه یک نماینده مجلس گفته بود که تا پیش از این حادثه در سال ۹۶ بخشی از کارگران از شش ماه تا یکسال حقوق طلبکاربودند وبیمه درمانی مطلوبی نیز نداشته اند.
دستور قضایی برای ایمن سازی معادن در استان گلستان وتعطیلی برخی معادن نشانه آن است که معادن ایران تا کنون ازشرایط ایمنی کافی محیط کاربرای حفاظت از جان کارگران بر خوردار نبوده وبعد از گذشت سالها تذکرو اعتراض مکررکارگران و کارشناسان به ناامنی معادن و بعد از چندین حادثه مرگباروجانباختن صدهها کارگرو بروز این فاجعه انسانی، تازه دولت و دادستانی به فکرایمن سازی معادن افتاده اند. این عمق لاقیدی کارفرما و دولت نسبت به جان کارگران است که تنها مشغله آنان سود و انباشت سرمایه به قیمت از دست رفتن جان کارگران است.
درگزارشی در یکی از روزنامه های داخل وابسته به رژِیم فاش شده است که ۷۵ در صد معادن در ایران امنیت ندارند. در این گزارش همچنین گفته شده که در سال ۱۴۰۰ تنها ۲۳ درصد معادن کشوریعنی ۱ هزارو۴۰۷، از شش هزارو۲۵ معدن در ایران از بهداشت وایمنی محیط زیست وکاربر خورداربوده اند. تازه در خوشبیانه ترین حالت این آمار همه آن واقعیاتی نیست که در معادن ایران در جریان است. باید شرایط ایمنی کاردرمعدن زغال سنگ را از خود کارگران شنید که به گفته یکی از کارگران بعد از حادثه معدنجو در طبس، ” روزکه سر کارمی رویم، نمیدانیم که شب سالم به منزل باز می گردیم، ما با جانمان بازی می کنیم”. تا دیروز عدم ایمنی کار در معادن کارگران را با مرگ روبرو می کرد، و اکنون به بهانه ایمن سازی ومشکلات مالی کارگران را اخراج و از این چندرقاز نیز محروم می کنند.
کارگران معدن در ایران علاوه بر نا امن بودن محیط کارکه زندگی آنان هر لحظه در خطراست، “عین کولبران که توسط سرکوبگران رژیم در مرزها به قتل می رسند”، از مشکلات معیشتی وعدم پرداخت به موقع حقوق ومزایا ودستمزد بسیارپائین رنج می برند. یکی از خواست کارگران معدن زمستان یورت، استخدام رسمی و خلاصی از استخدام پیمانکاران خصوصی است که از جانب آنان مورد استثماربیشترقرار می گیرند.
اوضاع اقتصادی ایران ویران است، گرانی وتورم افسارگسیخته معیشت وزندگی اکثرکارگران وتهیدستان را سخت تحت فشار قرارداده است، بیکارسازی ونبود شغل کارگران را وادار می کند که به دست مزد پائین وغیر استاندارد و استثماروحشیانه تن بدهند. هیج دورنمایی برای گشایش وبهبودی در زندگی اقتصادی اکثریت مردم کارگر وزحمتکش تحت حاکمیت حکومت سرمایه داری ومذهبی ایران وجود ندارد وکارگران و اکثریت مزدبگیران از بازنشستگان، پرستاران وغیره به اعتراض و اعتصاب روزانه برای بهبود معیشت و خلاصی از جهنم جمهوری اسلامی روی آورده اند. کارگران در نظامهای سرمایه داری مورد استثمار قرار می گیرندو درنظام سرمایه داری و ضد کارگری ایران بخصوص که کارگران از ابتدایی ترین حقوق کارگری و ازداشتن تشکل کارگری محرومند تا آنان را در انقیاد قرار دهند به شیوه ای وحشیانه تر استثمار می شوند. زندگی کارگران در ایران، بخصوص شرایط زندکی وکار کارگران معادن نمونه بارز این بی حقوقی مطلق است. راه نجات کارگران وسایر زحمتکشان از این شرایط مشقت بار، دخالت متشکل وقدرتمند طبقه کارگردر عرصه های مختلف تولیدی، بخصوص صنایع کلیدی همچون نفت وپتروشیمی وگاز در سرنوشت سیاسی جامعه و لازمه آن متشکل شدن در مجامع عمومی شوراها، گسترش اعتصاب و اعتراض، سازمانیافتگی وانجام وظایف تاریخی برای نجات خود و جامعه است. سرنگونی حکومت سرمایه داری اسلامی اولین قدم درمسیر، لغو کارمزدی وپایان دادن به هر نوع از تبعیض و نابرابری های موجود در جامعه است.
۲۱ نوامبر ۲۰۲۴
